कापी कलम

संगै बाँचम्,मरम्,एउटै चितामा जलम् भन्छौ त के गरुँ?

आफूलाई चहराउने घाउ,मलाई महलम भन्छौ त के गरुँ

म त एक अर्कालाई एउटै रथको दुई पाङ्ग्रा ठान्छु तर

तिमी आफूलाई कापी र मलाई कलम भन्छौ त के गरुँ?

मन

कहिले सपनाको हत्यारा सम्झेर मार्न मन लाग्छ

कहिले कवै नफुत्किने गरी गाँठो पार्न मन लाग्छ

असिमित इच्छा र चाहना बोक्ने स्वतन्त्र मन लाई 

कहिले धरहराको टुप्पोमा लगेर झार्न मन लाग्छ।

गाली ताली

दुई अर्थले बुझ्ने गर्छु म तालीलाई पनि

सुगन्धको मुहान देख्छु नालीलाई पनि 

तिमी तालीलाई ताली,गालीलाई गाली मात्र देख्छौ

म त असीम प्यार पनि देख्छु गालीलाई पनि।

गन्तव्य

ए दाल्जा हो!

ए दावा!

ए पासाङ!

चाहे जतिसुकै दौडधुप गर

चाहे अमेरिका जाऊ

चाहे युरोप जाऊ

चाहे जतिसुकै सम्पत्ति कमाउ

चाहे जतिसुकै इज्जत कमाउ

चाहे राजधानीको महलमा मोज गर

चाहे जत्तिनै घमण्ड गर 

अन्ततः जाने भनेको रित्तै हो

खाली हात हो

र अन्तिम गन्तव्य भनेको "जम्बु-डाँडा" नै हो।

असम्भव छैन

दु:खको पानी भित्र सुखको रङ घोल्न असम्भव छैन

गरेर देखाउन असम्भव छैन जसरी बोल्न असम्भव छैन

किन छैन? छ,अवश्य सम्भव छ, क्यै पनि छैन असम्भव 

यही संसारमा खुशीको फ्याक्ट्री खोल्न असम्भव छैन।

 

पुनर्वहाली

आत्मसमिक्षा गरौं,आफूलाई गाली गरौं 

मायाले भरौं,रीसको झोली  खाली गरौं 

अन्तिम विकल्प बिछोड हैन,मिलन हो

आउ,मिली हाम्रो प्रेमको पुनर्वहाली गरौं।