केशको बादल बहकिंदा
स्पर्शले पुलकित हुने महत्वकांक्षाले पिरतीको चौतारीमा थकान मेटिरहेको
म एउटा यात्री।
प्रेमको घनघोर वृष्टि पश्चात्
निथ्रुक्क भिजेर गहिराईको महसुस गर्न चाहने
तर कुनै ओत नचाहिने
म एउटा यात्री।
नजरको चट्याङले घाइते हुँदा
निको नभएकै जाती भन्ठान्ने
म एउटा यात्री।
यात्रामा यात्रारत छु
म एउटा यात्री।
यद्यपि
कहिले तिम्रो तिरस्कारको पहाडले छेक्छ
कहिले जातको परिधिले बाँध्छ
कहिले गरिबीको आँशुले डुबाउँछ
कहिले असमझदारीको तगारोले लडाउँछ।
तिम्रो मुटुसम्मको यात्रा धेरै कठिन छ।
No comments:
Post a Comment