मेरो जिन्दगीको रुखमा सिचाइ गर्नेछ
रहरका पालुवा पलाउनेछन्
सपनाका फूलहरु फुल्नेछन्
हराभरा हुनेछ
रंगीन हुनेछ
मग-मग बसाउनेछ।
तर जब प्रेम बर्स्यो,
छलकपटको अम्लले भिजायो
पीडाको थोपाहरुले गलाए मुटुको जरा।
खुशीका पातहरु झरे
खङ्ग्रङ्ग भयो सिंगो रुख
बिस्तारै सुक्न थाल्यो
उमंगका बोक्राहरु खुइलिए।
बिस्तारै प्रेमले आगोको रुप लियो
दनदनी ज्वाला दन्किन थाल्यो
झनझन तिरस्कारको इन्धन थपियो
घृणाको हावाले झन् दन्किन मद्धत गर्यो
अन्ततः रुख खरानी बन्यो।
आज त्यही खरानीलाई मलको रुपमा प्रयोग गरी
उनले आफ्नो जिन्दगी सपार्दैछिन्।
No comments:
Post a Comment