मान्छे किन्न नसक्नुमा कसुर मेरै थियो
किन्न सक्या भए तक्मा जरुर मेरै थियो।
खहरे झैं गड्गडाई तिमी उर्ली रह्यौ
ज्यु-ज्यु गरी बोल्ने बोली मधुर मेरै थियो।
खोक्रीएको मन्दिरले रोई रोई भन्छ
किन चोर्यौ ए मनुष्य गजुर मेरै थियो।
फकाएर स्वार्थ पूरा गरे पछि छोड्यौ
स्वार्थी तिम्रो प्रस्तावमा मन्जुर मेरै थियो।
नदी नाला बेची खायो जस्ले यो देशको
उहीँ भन्छ राष्ट्र प्रेम प्रचुर मेरै थियो।
बनी दिन्छु तिम्रो मान्छे, कसम बनी दिन्छु
दुई दिन हैन जनम जनम बनी दिन्छु।
अलिखित तिम्रा कथा छर्पस्टिएका छन्
सबै कथा लेखी दिने कलम बनी दिन्छु।
लर्खराए तिम्रा पाइला जिन्दगीको यात्रामा
द्रुत गतिमा चालिने कदम बनी दिन्छु।
हुन दिने छैन कतै अभाव जीवनमा
समस्यामा काम लाग्ने रकम बनी दिन्छु।
दु:ख-पीडा सक्तिन म हेर्न लाई तिम्रो
घाउ लाग्दा त्यो मनमा, मलम बनी दिन्छु।
असफल जिन्दगीमा तनाब धेरै छ
चारै तिर बाट यहाँ, दबाब धेरै छ।
जिन्दगी के हो भनेर सवाल एकै छ
केहो केहो यो जिन्दगी जबाफ धेरै छ।
मान्छे लाई जति हेरौं, चिन्न गाह्रो हुन्छ
पल पल फेरी हिन्ने नकाब धेरै छ।
असल मान्छे सकिन्छ औलामा गनेर
कति हो कति साथी खराब धेरै छ।
माङ लाई के भनेर सम्बोधन गर्छौ
मेरो कम साथी अनि सराब धेरै छ।
माया साट्ने दौडानमा कति चोट खाएको छु
मायाको सट्टामा मैले धोकै धोका पाएको छु।
आबस्यकता पूरा गरी ढोका बाहिर धकेल्यौ
माघे चिसोमा छर्लङ्गै अधेरी कटाएको छु।
जुनै बेला चोरी होला पराई बाट यो मुटु
त्यसैले यो मुटु लाई छातीमा लुकाएको छु।
सिकेको छु मैले पनि अब कठोर हुन लाई
मेरो छाती वरिपरि काडे बार लाएको छु।
आईन्दा जानू पर्दैन यो मुटुको बाटो गरी
अन्तिम पल्ट चेतावनी लेखेर पठाएको छु।
खेतीको विधि यहाँ परिमार्जन भएन
माना रोपेर पनि पाथी आर्जन भएन।
वीरेन्द्र र मदनको हत्या किन भयो
अहिलेसम्म रहस्यको उदघाटन भएन।
हत्या,हिंसा देशमा यसरी बढ्न थाल्यो
मान्छे मर्नु-मारिनुको कुनै कारण भएन।
नेपालमा स्वतन्त्रता कति सस्तिएको
जन्माएर फालियो,उस्को न्वारन भएन।
संसारमै हाम्रो देश मात्र यस्तो भयो
जहाँ साध्य जन्मियो तर साधन भएन।
साहित्य रचना गर्छु काम छोडेर
थाल भित्र पस्किएको माम छोडेर।
घन्टौं घन्टा कुर्नु पर्ने गाडीमै बसी
बरु पैदल हिडिदिन्छु जाम छोडेर।
कलियुग आएकै हो नियाली हेरौं
नत्र सीता कहाँ गई राम छोडेर।
पैसा हो कि प्रेम पत्र बुझ्न सकिन
नक्कलीले गएकी छे खाम छोडेर।
परिवर्तन आयो धेरै मेरो देशमा
शहर पस्न थाले सबै गाम छोडेर।
के काम गर्यो उसले अचम्म लाग्ने
आफू मरी विश्व सामू नाम छोडेर।
कतै भेटे जस्तो लाग्छ याद भएन
जुधे होला आँखा कति बात भएन।
बिहे गर बाबु अब भन्छीन् आमाले
घर भित्र सघाउने साथ भएन।
बोलाउदा चड्कन लाउने मात्र भेटिए
माया गरी सुम्सुम्याउने हात भएन।
दिउसै स्वप्न देखे धेरै उनी संगको
यथार्तमा रंगिएको रात भएन।
सिन्दूर हाली लैजा भन्छे सीता मोरीले
झ्याई पारी भित्र्याउने औकात भएन।
