त्रसित फूलहरु

कुनै बेला।हनुमान जत्तिकै बलियो ठानिन्थ्यो आफूलाई।५०/१००किलोको वजन त केही जस्तो लाग्दैनथ्यो।खरायोको गतिमा दौडिन्थ्यो।बसमा भन्दा हिंडेर छिटो पुगिन्छ भनेर हिंडिन्थ्यो।गोरेटोमा हिंड्दा-हिंड्दै रंगीचंगी फूलहरुको बर्षात हुन्थ्यो😀😁😁😁।समयको द्रुत गतिसंगै अब ती दिनहरु रहेनन्।यादहरुका भग्नावशेष मात्र बाँकी छन्।समयसंगको लामो म्याराथन दौडमा कतिखेर पछाडि धकेलियो,अवगतै भएन।ती दिनहरु फर्केर हेर्दा आफूलाई धेरै अगाडि पाउँछु।तर समयले भने आफूलाई धेरै पछाडि छोडिसकेको रहेछ।साँच्चै,अब त ती फूलहरु पनि मुर्झाउने तयारीमा छन्।तर नयाँ फूलहरु भने मलाई देखेर भयभीत भएर दूर-दू्र भाग्छन्।साँच्चिकै,हनुमान जी!यो केको संकेत होला?😀😁😁