पूतली

प्रेमपत्रको पुतली बनाएर तिमीलाई प्रहार गर्दा
नागबेली केशको तरेलीमा अल्झिँदा
तिम्रो रिसले सीमारेखा पार गरी
आगो ओकलिदियो
अजिङ्गर भएर मलाई ख्वाप्पै निल्न खोज्यौ।

उसो त तिमी पनि पुतली भन्दा के कम छ्यौ र!
उस्तै मूलायम जीउ
उस्तै-प्रेमिल लोचन।

बैशको पखेटा हालेर
जवानीको गगनमा
फुर्र-फुर्र उडिरह्यौ
यस्तो लाग्छ कि
तिमी आफ्नो प्रेमीको खोजीमा छ्यौ
र त तिम्रो जिन्दगीको चौतारीमा
मनको भारी बिसाउन खोजेको हुँ।

मलाई भयावह भय छ
तिमी जस्ती सुरम्य पुतलीलाई
कतै हुरीले उडाइदेला
बाढी पहिरोले बगाइदेला
मेरो चाहनाको हत्या होला
त्यसैले त तिम्रो पछि परेको छु
र तिमीलाई हैरान पारेको हुँ।

तिमीलाई धोका दिने ध्येय भए
तिम्रो कुभलो चाहेको भए
म आफूलाई किन यो रुपमा देखाउँछु?
बरु दीप भएर प्रज्वल्लित हुन्छु
जहाँ तिमी होमिएर जल्नेछ्यौ
तर म त्यसो गर्दिन
कारण-तिमीलाई जिन्दगी देख्छु
मलाई आत्महत्या गर्नु छैन।

मेरो एउटै स्वार्थ छ-तिमी पाउने
प्राप्तिले आफूलाई तिमी जस्तै बनाउने
के मीठो स्वप्न देख्नु पाप हो?
यदि हो भने मेरो मनको आँखा फुटाइदेउ
मलाई अन्धो बनाइदेउ।

ए मेरी प्यारी पुतली!
मलाई आफ्नो पखेटामा चढाएर
पिरतीको संसार घुमाइदेउ
तिम्रो यो गुन कहिल्यै भुल्ने छैन
बदलामा जिन्दगीभर तिम्रो गुलाम हुनेछु।

कसैगरी तिम्रो पारो नझरेपछि
मेरो पारो चढेको हो
आखिर म भित्र पनि संवेदना छ
मेरी पुतली!मलाई माफ गरिदेउ
अब म आफ्नै रीसको हत्या गरेर
तिम्रो दिलको कारागारमा
आजीवन कारावास बस्न चाहन्छु।