नेता लाई लाज छैन,कुरी-कुरी भनी दिन्छु
बिराला झैँ चोर हुन्छन्,सुरी-सुरी भनी दिन्छु।
बालबच्चा स्वदेशमै छोडेर खाडी भासिनु
रहरले पक्कै हैन मजबुरी भनी दिन्छु।
हात-मुख जोर्न धौ धौ जनताका ती सपना
उडाउने ती दानबी आधीहुरी भनी दिन्छु।
आफू मरीकन यात्रु बचाउने पाईलटको
कदम लाई दिलवाला, बहादुरी भनी दिन्छु।
आफू भन्दा प्रियसीको ख्याल गर्ने मान्छे लाई
तड्पाएर छोड्ने लाई म निस्ठुरी भनी दिन्छु।
कल-कल बग्ने नदी बगर हुन थाल्यो
नौनी थियो तिम्रो मुटु पत्थर हुन थाल्यो।
दु:ख -सुख बाडी चुडी गाउघरै बस्यौं
समय संगै चाहना शहर हुन थाल्यो।
दिन भरी साथी संग यता उता घुम्छु
साझ परे पछि तिम्रो असर हुन थाल्यो।
गाउँ छोडी हिडेको छु आज मैले पनि
उदेश्य बिनाको खल्लो सफर हुन थाल्यो।
पागल भए क्यारे म त भौतारिदै हिन्दा
सबैको म दु:खी तिरै नजर हुन थाल्यो।
कि पापा चाहिन्छ,कि चिची चाहिन्छ
जिन्दगी चलाउने विधी चाहिन्छ।
अन्धबिस्वास र कुरिती तोडेर
समाज डोर्याउने निती चाहिन्छ।
पानी बार्नु किन अजात भनेर
दशै र तिहारमा दिदी चाहिन्छ।
पानी बेची सक्यौ,हिमाल नबेच
सगरमाथा ,धौला-गिरी चाहिन्छ।
ईन्टरनेट हुँदा खाम च्यात्नु हुन्न
कहिलेकाही मित्र चिट्ठी चाहिन्छ।
कोही कोही यहाँ यस्तो केटी हुन्छ
केटा फसाउने मात्र खेती हुन्छ।
उस्तै कहाँ हुन्छन् सबै मान्छे हरु
कोही छुरा हुन्छ,कोही रेती हुन्छ।
जस्को कोही छैन,घर- थर छैन
उस्को सडकको चिसो पेटी हुन्छ।
गेडी हुँदा खेरी सबै आफ्नो मान्छे
गेडी छैन भने सबै टेडी हुन्छ।
आफू भन्दा कान्छी रुप हेर्ने को त
धन हेर्नेको श्रीमती जेठी हुन्छ।
बार्ह बर्ष रामायण पढी सीता कस्की जोई भन्छ
कति सम्म गिर्छ मान्छे झुटो बोल्दा गीता छोई भन्छ।
संगै हुँदा यति सम्म हेला गर्छ आफ्नो मान्छे लाई
मनै मरी छोडी हिन्दा नजाउ न बिन्ती रोई भन्छ
राती आई हत्या गर्छ आफैं तीखो छुरा रोपी रोपी
बिहान आएर सोध्छ उहीँ,तिम्रो बाबा खोइ भन्छ।
मान्छे एउटै हो तर उस्को नाम किन यति धेरै
गधा,कुकुर भन्छ कोई,खाते,भाते,साले कोई भन्छ।
उस्को मन जमेको छ फोहोरै फोहोरको डङ्गुरले
सफा,चटक्कै परेको,स्वच्छ छु म,मुख धोई भन्छ।
कृष्ण बाट किन टाढा भयो राधिका नै
बोलाउदा पनि भव्य महल द्वारिका नै।
साथी संगै बसेको छ शरणमा परी
पोको पारेर सम्पती भागे साथिका नै।
औसी जस्तै अध्यारोमा राखे प्रेमीकाले
कसरी थाहा पाउनु र दृश्य रातिका नै।
हत्या,हिंसा,बलात्कार यति बढेको छ
पैदा हुनु पर्छ अब यहाँ कालिका नै।
अंग प्रदर्शन गर्न माहिर देखिन्छन्
समाज लाई डोर्याउने हाम्रा नायिका नै।
मुक्तक-१
साहित्यले आँखा देखाउनु पर्छ
पीडितको घाउ सेकाउनु पर्छ
साहित्य सशक्त हुनुपर्छ ता की
अपाङ्गको खुट्टा टेकाउनु पर्छ।
मुक्तक-२
लेखकले यथार्थपरक लेख्नु पर्छ
लेख्नु पर्छ,सृजनात्मक लेख्नु पर्छ
जस्तोसुकै बाधा-अड्चन आएपनि
साहसी भएर अथक लेख्नु पर्छ।
मुक्तक-३
दुनियाँमा यस्तो छुरा सर्जक होस
लाखौं,करोडौंको स्रोता,दर्शक होस
चौका,छक्का हान्दै कलमको ब्याटले
साहित्यमा यस्तो कैयौं शतक होस।
(माङ दोर्जे शेर्पा
माली-३,दोलखा
हाल:दुबई,यु ए ई)
जतासुकै काडै काडा टेक्ने जमीन भएन
मर्ने-बाच्ने दोधारैमा, कुनै यकीन भएन।
साइत बिग्र्यो भनेर हिन्छ्यौ रे त तर्केर
तिम्रो लागि सोझो केटो किन लछीन भएन।
सधैं खुशी लेखेको छ निस्ठुरीको भागमा
मैले अन्तिम सास लिदा मुख मलीन भएन।
धेरै पल्ट मरेको छु तिरस्कार सहेर
फेरि पनि मर्न लाई केही कठीन भएन।
ईच्छा थियो तिमी लाई बेहुली बनाउने
मेरो हातले सिउदो तिम्रो रंगीन भएन।
ठोस थियो तिम्रो मुटु आज तरल भयो
तिम्रो माया पाए पछि जीवन सरल भयो।
सपार्ने र बिगार्ने त माया नै रहेछ
धेरै खराब थियो केटो अब असल भयो।
एक्लो ज्यान जिउन लाई धेरै गार्हो हुन्छ
त्यसैले त सिंगल बाट ठ्याक्कै डबल भयो।
धेरै आए खुट्टा तान्न हाम्रो जोडी देखि
दुस्मनको बाधा तोडी नाता सफल भयो।
हामी संग महल-गाडी के भो नभएर
हाम्रो माझ छुट्टै खाल्को सुख सयल भयो।
गजल लेख्न खोज्दा मुक्तक बनी दियो
गरीब साहित्यको सुचक बनी दियो।
भाग्न खोजे कति दु:ख बाट टाढा
दु:ख जिन्दगीको पुरक बनी दियो।
सशक्त आकर्षण रहेछ मुहारमा
मुस्कान शक्तिशाली चुम्बक बनी दियो।
स्वतन्त्र भईन्छ लेखक भए पछि
बूढो मान्छे सिधै युवक बनी दियो।
नलेखिएका कति कथा-व्यथा छन्
जिन्दगी आफैमा पुस्तक बनी दियो।
रीस,डाहा सबै सुताएको राम्रो
उमंग र जोश उठाएको राम्रो।
पछाडि फर्केको शोभा मानिदैन
नजरमा नजर जुधाएको राम्रो।
मागेर,चोरेर इज्जत फाल्नु भन्दा
मिहिनेतले गिटी फुटाएको राम्रो।
गोप्य पोका खोले सम्बन्ध बिग्रन्छ
नैतिकताको चुरो लुकाएको राम्रो।
बेकारमा दुस्मनी मोलेर के गर्नु
करोडौं जनाले रुचाएको राम्रो।
नक्कली त्यो डाक्टरको सिकार भएकोछ
उपचारै नगर्ने यो बिचार भएको छ।
अधिकार माग्दा खेरी नपाएको कारण
गुहार माग्ने ठाउँ उस्को बिहार भएको छ।
जाति,धर्म,साम्प्रदायिक किटाणु फैलिदा
देश आज नराम्ररी बिमार भएको छ।
रास्ट्रप्रेमी युवा हरु यस्ता भएका छन्
नागरिकता भन्दा प्यारो पि आर भएकोछ।
टुङ्ना,डम्फू,मादल र सारङ्गी बिर्सेर
सबैको ढुक्ढुकी ड्रम र गितार भएको छ।
कोही भने बाध्यताले खाडी आएका छन्
दशै-तिहारमा खाली निधार भएको छ।
भक्त बिना मूर्ति पनि पत्थर हुने रैछ
कस्लाई के भन्ने हाम्रो नजर हुने रैछ।
केही हुन्न दुस्मनले गाली गरे पनि
आफन्तले वचन लाए असर हुने रैछ।
जिन्दगीको यात्रा गर्दा उकाली,ओराली
आँखा जुधे आनन्दको सफर हुने रैछ।
आज सम्म यति जाने, छोराको जिन्दगी
जहाँ गए नी ठक्करै ठक्कर हुने रैछ।
पढी,लेखी छैन काम हाम्रो नेपालमा
धेरै युवा हरु लक्खर लक्खर हुने रैछ।
झिम्झिम गर्ने आँखाको परेलीमा राख
फुल जस्ती राम्री छ्यौ,तरेलीमा राख।
पुर्णिमाको जून झैं झलमल तिमी
अन्धकार हुँदा म जुनेलीमा राख।
मीठो गीत गाएकी सुसेलेर संगै
संगीत झै सुरिलो सुसेलीमा राख।
पोख्नुछ तिम्रो सामू गुम्सिएका कुरा
भेट्छु म तिमी लाई अकेलीमा राख।
कालरात्री सिध्याउने बिहानी हौ तिमी
हसिलो मुहारको उजेलीमा राख।
चाहे शत्रु हुन सक्छ,आफन्त हुन सक्छ
सत्य र असत्य बिच भिडन्त हुन सक्छ।
जिन्दगीको ऋतु सधैं बदली नै रहन्छ
उजाड त्यो शिशिरपछि वसन्त हुन सक्छ।
दु:खी आत्म लिई मान्छे सुख खोजीरहन्छन्
आफ्नै मन भित्र खोजे अनन्त हुन सक्छ।
सुई हानी शिथिल भई लडेका छन् झाडीमा
यो जिन्दगी मात्र क्षणिक आनन्द हुन सक्छ
बाहिरी रुप हेरेर मान्छे चिन्न गार्हो छ
हातीको देखाउने मात्र दन्त हुन सक्छ।
बर्सै दिनको जात्रामा
पुरानो दौतरी भेटियो
बितेको क्षण सम्झेर
कलेजी मुटु रेटियो।
कहाँ थियौ यतिका दिन
सन्झेनौ क्यारे एकै छिन।
समयको अभावले
तिमीलाई भेट्न पाएन
तिमी लाई फोन गरेको थें
पटक्कै लाग्दै लागेन।
पढ्न लाई यु के गाको थें
संझेर बेहाल भाको थें।
मैले त तिम्रो यादमा
कति आँसु झारेको थें
धेरै दिन नभेटिदा
मैले आशै मारेको थें
भेट भयो आज मौकाले
गाएर नाचौं मज्जाले।
हाम्रो लामो बिछोडमा
तड्पेर रक्सी पियौ कि
पछि त मलाई बिर्सेर
त्यो दिल अन्तै दियौ कि।
जोड्ने पो हो कि घरबार
के छ नि कान्छाको बिचार।
मुटुको खाली पानामा
तिम्रै नाम लेखेको छु
संगै जीवन बिताउने
सपना मैले देखेको छु।
यहीबाट मिली जाउँ कि
घरमा माग्न आउँ कि।
मेरो बाबा आमा लाई
बिहेको कुरा राख्नेछु
केही गरि राजी नभए
म तिमी संगै भाग्नेछु।
जाउ अब आफ्नै घर
अहिले हतार नगर।
दशै तिहारको जुवामा
छक्का,चौका दाउ खाली
माया गरेको कान्छी लाई
झ्याई पार्ने हो यसपाली।
आउँछु जन्ती लिएर
जोडतोड पार्टी दिएर।
गौरी त शंकर टललल
तामाकोशी बग्छ सलल
कान्छीको मुस्कान देखेर
औंसी नि हुन्छ झलल
दोल्खाको भीमसेन भाकौंला
चोखो पिरती गाँसौंला।
अप्सरा तिमी पाए त
जिन्दगी बित्छ हाँसोमा
हितैको माया नपाए
झुन्डिन्छु होला पासोमा
मुटु र मुटु साटौंला
यो जूनी संगै काटौंला।
चरिकोटको बजारमा
खोलेर बसौं पसल
म दु:ख दिन्न तिमीलाई
श्रीमान हुन्छु असल।
जिन्दगी भरी हाँसौंला
मायाको ईतिहास रचौंला।
तिमीले सुर्ता नगर
गर्छु खासाको व्यापार
बरु रितियोस यो मुटु
दिनेछु माया अपार।
हातमा हात गाँसौंला
मिलेर हामी बसौंला।
आँसु मात्र दिई गयौ मेरो हासो फिर्ता देउ
तिमी संग राख्दिन भो मेरो नासो फिर्तादेउ।
बिन्ती गरे नजाउ भनी,कति दु:ख ब्यक्तगरे
कहाँ सुन्न्नु निस्ठुरीले,त्यो गुनासो फिर्तादेउ।
झुन्डिएर मर्छु भनी धेरै चोटि घुर्की लायौ
खुरुक्क यता थमायौ,भन्दा पासो फिर्तादेउ।
एकोहोरो भएको छु,अन्त कतै छैन ध्यान
पैले जस्तै खोजी गर्ने उहीँ चासो फिर्तादेउ।
