दही झैँ जमेको मन बादल सरी फाट्यो
हेर्दा हेर्दै मोरीले पल्लो डाडा काट्यो।
तिमी बिना एक पल नि बाच्दिन म भन्थ्यो
मेरो माया छोडेर अर्कै सङग साट्यो।
झूटो रैछ त्यो बाचा ,झूटो रैछ कसम
सधैं साथ दिन्छु भन्थ्यो आज अन्तै आट्यौ।
आफ्नैले धोका दियो कसको बिस्वास गर्नु
जिउनु न मर्नु पार्यो खाडलैमा गाड्यो।
चोखो माया गरे थे के मा कमी भयो
खै कस्तो साथ पायौ मलाई नै छाड्यौ।
No comments:
Post a Comment