इतिहास

काँडा र पत्रदलको बीचमा
निर्धक्क फुलेको फूल झैं
कति सुन्दर र कामूक
कति कल्कलाउँदो र लोभलाग्दो
हो,त्यही फूल झैं गमक्क फुलेकी म
भमराहरु तछाडमछाड गरिरहेका
जवानीको प्रबेशद्धारमा थिएँ म
अनायासै लोचनहरु खुले
अहा!कति मीठो सपना
बिपनीमा आएकोमा पछुताएँ
सराप्न थालें बिहानीलाई
धिक्कार्न थालें यथार्थतालाई
खुरुरु दौडेर हेर्न थालें
ऐनाभित्र आफ्नै वास्तविकता
मुजा-मुजा परेको आकृति
गडिएका लोचनहरु
चाउरिएका स्तनहरु
पातलिएका गाला
अग्लिएका दुई डाँडा
सक्किएको बैँश
यी सब माथि नजर परेसी
डढेलो लाग्यो आशाको मुनामा
उजाड लाग्यो मनको जंगल
मुटुको कुनाहरुबाट
बिरहको ज्वारभारभाटा उम्लेर
छातीको धरातललाई बिस्फोट गरायो
दुई तलाउबाट निस्केका पानी
दुई डाँडा माथिबाट
झर्न थाले झर्नाको रुपमा
हतोत्साहित हुँदै भनें
"सक्किएछ जवानी"
"सक्किएछ जीवन"
"केही बाँकी रहेन
दुई मुठ्ठी सास बाहेक"
दुई थोपा रक्त बाहेक
हो,केही बाँकी रहेन।
अचानक अतीतका घटनाक्रम
मानसपटलमा छाउन थाले
इतिहासका पाना पल्टिए
महत्वपूर्ण घटना सम्झिन थालें
अविस्मरणीय क्षण खोज्न थालें
तर इतिहासका ती पानाहरु
खाली-खाली भेट्टाएँ
सम्झन लायकको केही भेटिएन
मैले त केही गरेकै रहेनछु
मैले सोचेको थिएँ-जीवन सक्यो
तर जीवन त शुरु भएकै रहेनछ
यही सोचेर म मुस्कुराएँ
मनमा खुशीको संचार भयो
दृढ अठोट लिएर मनमा
भन्न थालें-केही गरेर देखाउँछु
इतिहास लेखेर छोड्नेछु
पसलमा गएर किनें-कापी र कलम
लेख्न थालें-कविता।