तिम्रो माया पाउछु म अनशन बसेर
नत्र भने जोगी बन्छु खरानी घसेर।
कति हिन्छ्यौ सधै तिमी म बाट तर्केर
कहिलेकाही जाउ प्रिय घरमा पसेर।
आउ बिन्ती बचाइदेउ यो मेरो जीवन
तिमी बिना मर्न लागे मायामा फसेर।
जिउदो लास भएर कति बाच्नु अब
तिमी पाइन भने मर्छु भीरबाट खसेर।
लिनु पर्दैन तिमीले पीर यो समाजको
हिम्मत लिई आउ भेट्न कम्मर कसेर।
No comments:
Post a Comment