आनी-२

                     भाग-२
         अरु दिन झैं रविको लाली किरणले धर्तीमा चुम्बन गर्नु अगावै मिर्मिरेमै उठेर नुहाइधुवाइ गरी गुम्बामा नयाँ पानस बाली बुद्धको चरणमा नमन गरिसकेर गुरुबाट आशीर्वाद थाप्छे।बुद्धचित्त माला हातमा लिएर प्रभातकालीन मन्त्रजप गरिरहँदा अचानक फोनको म्यासेज टोन बज्छ।निर्जलाको म्यासेज आएको रहेछ।
"आज महसुस भयो कि तिमी अति सुन्दर रहेछौ।तिमी भन्दा तिम्रो दिल हजारौं गुणा सुन्दर रहेछ।भन म तिम्रो लागि के गरुँ?मिल्ने भए तिम्रो लागि कति इज्जत छ-छाती च्यातेर देखाइदिन्थें।सक्ने भए चन्द्रमामा घडेरी र बुर्ज खलिफाभित्र फ्ल्याट खरीद गरिदिन्थें।तर आर्थिक हिसाबले म सक्षम छैन।तर तिमीलाई निराश भने अवश्य पनि बनाउँदिन।तिमीलाई यो दिलको दरबारको सिंहासनमा बिराजमान गराउँछु।अहिलेसम्म जिन्दगीमा सयौं गल्तीहरु गरें हुँला।तर गल्ती नै सही,पुन: म एउटा गल्ती गर्न चाहन्छु।तिमीलाई आफ्नो ठान्ने गल्ती।तिमी मान या नमान,मैले त तिमीलाई आफ्नो मानिसकें।"
निर्जलाको म्यासेज देखेर आनी चकित भई-एउटी स्त्रीबाट अर्की स्त्रीलाई यस्तो म्यासेज आएको देखेर।
"सायद गलत ठाउँमा म्यासेज आएको होला।कसलाई पठाउन खोजेकी होली-मलाई आइदियो।कस्ती असंयमित केटी रहिछे!म्यासेज पठाउनुभन्दा पहिले यकिन गर्नुपर्छ नि कसलाई पठाउने र सही ब्यक्तिलाई पठाउँदैछु कि छैन भनेर।"
यस्तै-यस्तै कुरा सोचेर दिमागलाई ब्यस्त बनाइरही केहीबेर।अरुलाई पठाएको भए त ठिकै छ अहिलेसम्म संसारमा समलिंगीको फेसन पनि नचलेको हैन,तर आनी जस्तोलाई त्यस्तो म्यासेज आउनु सामान्य थिएन।उनले आक्रोशित हुँदै तुरुन्तै जवाफ फर्काई-
"तैंले कसलाई म्यासेज पठाईस्?म केटा जस्तो देख्यौ र?सोच्नुपर्दैन पठाउनु भन्दा पहिले?"
आफ्नो संगी भएकोले थर्काएर लेख्न उनलाई खासै असहज भएन।केही महिना पहिले उनको फेसबुकमा निर्जला लामाले फ्रेंन्ड रिक्वेस्ट पठाएकी थिई।एक महिना जति उनले पेन्डिङमै राखेकी थिई तर एउटै धर्म मान्ने केटी भएकोले उनले मुश्किलले एक्सेप्ट गरेकी थिई।त्यसपछि दिनहुँ जस्तो च्याट र म्यासेजमा वार्तालाप हुँदै आएको थियो।नत्र भने सजिलै उनले स्वीकार गर्ने थिईनन्।नजिकको दाजुभाइ र आफन्त बाहेक उनको फेसबुकमा अरु साथी थिएनन्।टाढाको र अपरिचित साथी भनेकै निर्जला थिई।
एकैछिनमा म्यासेजको रिप्लाई आयो।
"डियर आनी,मैले सही ठाउँमा म्यासेज पठाएकी छु।अरु गल्ती गर्न सकुँला तर म्यासेजको मामलामा सोचेरै पठाईन्छ नि।तिम्रो मन हेर्न खोजेकी।यदि कोही केटाले यस्तो म्यासेज पठाएको भए तिम्रो प्रतिकृया कस्तो हुन्थ्यो?"
"साथी निर्जला!यदि अरु कसैले मलाई यस्तो वाहियात प्रश्न सोधेको भए म तथानाम गाली त दिन सक्दिनथें,किन कि गाली दिनु हाम्रो धर्मले दिंदैन।मैले उसलाई साथीको लिस्टबाट सिधै डिलिट गरिदिन्थें हमेसाको लागि।आईन्दा मलाई यस्तो बकबास प्रश्न गर्ने दुस्साहस नगर ल।"
"गल्ती भए माफी पाउँ आनी।बिन्ती नरिसाउ न है।तिमी भन्दा जिक्री साथी मेरो यो दुनियाँमा को नै छ र?मनमा उब्जिएका सवालको जवाफ तिमीले नदिए कसले दिन्छ भन त?साँच्चिकै एउटा अर्को कुरा सोध्छु है त।तिमी एउटी आनी हौ।आनी भन्दा पहिले तिमी एउटी स्त्री हौ।जसले जस्तोसुकै दर्शन छाँटेपनि प्रकृति भन्दा बाहिर कोही जान सक्दैन।प्रकृतिको बिरुद्धमा जान सक्दैन।प्राकृतिक नियमानुसार हुने प्रकृयालाई कसैले रोक्न सक्दैन।जसरी हिमालको हिउँ पगालेर सकिन्न।जलवायुलाई परिवर्तन गर्न सकिन्न।नदीलाई छेक्न सकिन्न।सूर्यलाई रोक्न सकिन्न।सूर्यको प्रकाशलाई हत्केलाले छेक्न सकिन्न।बर्षालाई रोक्न सकिन्न।ठिक त्यसैगरी स्त्रीको महिनावारी लाई पनि रोक्न सकिन्न।ईच्छा र चाहनालाई दबाएर राख्न सकिन्न।केही समयको लागि दबाएर राखिए पनि पिपलको जराले पत्थरलाई तोडेर आफ्नो अस्तित्व कायम गरे झैँ,नदीले पहाडलाई भित्रभित्रै खियाएर बगे झैं एकदिन मान्छेको चाहना पनि बिस्फोट भएर निस्कन्छ,उजागर हुन्छ।के आनीहरुलाई त्यस्तो कुनै ईच्छा र चाहना हुन्न र?मानव जातिलाई गाँस,बास र कपास पछिको अर्को आधारभूत आवश्यकता भनेको यौन नै हो।के यौनबाट आनी र लामाहरु टाढा रहन सक्छन्?"
"निर्जला!हुन त म तिम्रो ट्युसनको गुरु हैन।कलेजको लेक्चरर हैन।तर आज मैले महसुस गरेकी छु कि तिमीलाई ज्ञान दिने जिम्मा मैले नै लिएकी छु।तिमीलाई धेरै ज्ञानको खाँचो रहेछ।तिमी यस्ता प्रश्नहरु अरुलाई पनि सोध्न सक्थ्यौ तर यो प्रश्न आनीसंगै सम्बन्धित भएकोले जवाफ दिनु मेरो कर्तव्य ठानेकी छु।म पनि ज्ञानको अथाह सागर त हैन तर आफूले जानेको कुरा सेयर गर्न पाउनु पनि खुशीकै कुरा हो।सुन निर्जला,यी ईच्छा र चाहना मान्छेको सोचाइमा भर पर्ने कुरा हुन्।कुन कुरालाई आफ्नो मूल ईच्छा-चाहना बनाउने-आफैंले निर्क्यौल गर्नुपर्छ।हो,कोही पनि प्रकृतिको बिरुद्धमा जान सक्दैन।महिनावारी प्राकृतिक प्रकृया अन्तर्गत नै पर्छ।के उसो भए महिनावारी हुँदैमा सेक्स गर्नैपर्छ भन्ने छ र?महिनावारी भनेको बिकार बस्तुलाई बाहिर त्यागिने एउटा प्रकृया मात्र हो।बिकार बस्तु त्यागिसकेपछि शरीर अझ पवित्र हुन्छ।मैले यौन चाहनालाई पनि एउटा बिकार बस्तुकै रुपमा त लिएकी छैन।तर यसलाई आफ्नो मस्तिष्कमा प्रवेश गर्न दिने कि नदिने,आफैंमा निर्भर रहन्छ।आफ्नो इच्छा र मन माथि बिजय हासिल गर्न सक्नु नै वास्तविक बिजय हो।विना लगामको घोडालाई सही दिशामा डोर्याए झैं स्वतन्त्र भएको मनमा लगाम कस्नु नै मन माथिको बिजय हो।गान्धी त्यत्तिकै महात्मा भएका थिएनन्।उनले आफ्नो मात्र नभई अंग्रेजहरुको मनमाथि समेत बिजय हाँसिल गरेका थिए।त्यसैले त आज उनलाई महात्मा गान्धी भनेर चिनिन्छ।गान्धीले आफ्नो मनलाई जितेको या नजितेको प्रयोग गर्न स्त्रीसंग पूरै रात बिताएको समेत चर्चा छ।अस्त्रको लडाइँ भन्दा मनको लडाइँ हजारौं गुणा शक्तिशाली हुन्छ।परमाणु बम र क्षेप्यास्त्रले जित्न नसकेको लडाइँ मनले जित्न सक्छ।मनले मनसंग गरिने लडाइँमा न त रक्तपात हुन्छ न दमन।हो,ठिक त्यस्तै यौन पनि मनले मनसंग गर्ने एक लडाइँ हो भनेर सम्झ।"
"डियर आनी!के मनले मनसंग गरिएको लडाइँ चाहिँ पाप हैन?आफ्नै मनको हत्या गर्नु अपराध हैन र?इच्छा र चाहनाहरु दबाउनु कमजोरीको निशाना हैन र?घर-गृहस्थी त्यागेर सन्यासी हुनु कुन चाहिँ बिजय हासिल गर्नु हो र?यो त सरासर हार हैन र?वास्तविकता र प्राकृतिक नियमलाई स्वीकार्न नसकेर भाग्नु कायरता हैन र?यदि सबै मनुष्य आनी,लामा र सन्यासी भए भने संसारमा मनुष्यको अस्तित्व रहन्छ र?यो भन्दा ठूलो हार के हुन सक्ला?तिमी पनि जीवनदेखि हरेश खाएर आनी भएको भनेर म कदापि भन्दिन।मेरो भनाइको आशय त्यो हैन।तर घर,परिवार र यौनलाई त्यागेर एक्लो जीवन बिताउनु पनि स्वार्थीपन हैन र?घरजम जस्तो झन्झट बाट भागेको सिद्ध हुन्न र?भागेर समस्याको समाधान नभई वृद्धि हुन्छ।जीवनमा कुनै समस्या भए सामना गरेर अघि बढ्नुपर्ने होइन र?घरमा आगो लाग्यो भनेर निभाउनुको सट्टा घर छोडेर भाग्नु मुर्खता र कायरताको निशानी हैन र?कुनै पनि धर्मकर्ममा बिश्वास राख्नु सकारात्मक कुरा हो तर धर्मको नाममा आफ्नो जीवन नै बर्बाद गर्नु कस्तो खाले धर्मको पालन गर्नु हो र?मेरो कुराले तिम्रो मनमा चोट पुगे माफी चाहन्छु।"
          तत्पश्चात फेसबुकको म्यासेन्जरमा केही दिन निर्जलाको म्यासेज आएन।उनको म्यासेजले खाटा बसिसकेको घाउ पुन आलो भएको र त्यो घाउमा नुनचुक छरिएको आभास हुन्थ्यो आनीलाई।तर केही दिन म्यासेज नआउँदा घाउमा मलम लगाए झैं आनन्दको महसुस गर्न थालेकी थिई।आनी निर्धक्क भएर आफ्नो दैनिक नित्यकर्ममा ब्यस्त थिई।शान्तिको र सन्तुष्टिको श्वासप्रश्वास गर्न थालेकी थिई।तर त्यो क्षण धेरैदिनसम्म टिक्न सकेन।एकदिन फेरि उनको म्यासेन्जरमा म्यासेज आयो र उनीपनि म्यासेजको जवाफ फर्काउन बाध्य भई।
"नारीका देवी,माता,दिदीबहिनी, पत्नी,सासू र बुहारी जस्ता अनेक सम्मानार्थक रुप हुन्छन्।यी रुपहरु बिना संसार बिल्कुल अशोभनीय हुन्छ।नारी भनेका आधा आकाश र आधा धर्ती हुन्।नारी बिना यो सृष्टि चल्न असम्भव छ।तिमी जस्ता नारीहरु सन्यासी भए भने यो सृष्टि रोकिन्छ।कोही नारी आनी र सन्यासी बन्दैमा संसारमा शान्ति हुँदैन।बरु अशान्ति हुन्छ।यौनप्यासी पुरुषहरु अझ प्यासी हुनेछन् र तिमी जस्ता आनीहरु समेत बलात्कारको सिकार हुनेछन्!त्यतिबेला तिमीहरुलाई सान्त्वना दिने कोही हुने छैनन्,बुझ्यौ?"
"हैन निर्जला,मैले तिमीहरूलाई ब्रम्हाचारी बस,आनी बन कहिल्यै भनेकी छैन।सबैको आ-आफ्नो ब्यक्तिगत स्वतन्त्रता र अधिकारको कुरा छ।मलाई बिचलित बनाउने चेष्टा नगर।तिमीहरू घरजम गरेर आफ्नो जीवन सुखमय बनाउ।म कसैको बाधक बन्न चाहन्न र बनेकी पनि छैन।मलाई मेरो मार्गमा लम्कन देउ।म धेरै पर पुगिसकेकी छु।अब फर्कन सक्तिन।स्वार्थी संसारबाट मैले मुक्ति पाइसकेकी छु।तिम्रो र मेरो मार्ग बिल्कुल फरक छन्।मैले तिमीलाई मेरो मार्गमा डोर्‍याउन खोजेकी छैन।त्यसैले मेरो मार्गमा पनि बाधक भएर उभिनुपर्दैन।"
"म कसैको लागि बाधक बन्न खोजेकी हैन आनी।भीरमा जाने गाईलाई रामराम मात्र भन्न सकिन्छ,काँध हाल्न सकिन्न।गलत बाटोमा जानबाट रोक्नु मानवीय धर्म सम्झन्छु म।यसलाई बाधाको संज्ञा दिन्छ्यौ भने मेरो भन्नु केही छैन।"
"म अनि गलत बाटो?निर्जला,तिमी होसमा त छ्यौ?"
"म पूर्णरूपमा होसमै छु आनी,बरु तिमी बेहोस छ्यौ।अहिले त उमेर छ र एक्लै पनि जसोतसो जीवन गुजार्न सक्छ्यौ।तर जब जीवनले उतरार्धमा पाइला टेक्छ नि,अनि अवगत हुनेछ तिमीलाई वास्तविक जीवनको अर्थ।त्यतिखेर तिमीले चाहेर पनि कसैको साहारा पाउने छैनौ।निरीह शरीर घिसार्दै पछुताउनु बाहेक तिमीसंग दोश्रो बिकल्प हुनेछैन।"
"तिमीले के भन्न खोजेकी?बिहे गर्दैमा बूढो भइँदैन?साहारा पाईन्छ नै भन्ने के ग्यारेन्टी छ?आफूहरु महलमा रमेर बृद्ध बा-आमालाई बृद्धाश्राममा पुर्याएको घटना धेरै देखेकी छु।मलाई सिकाउनु पर्दैन साथी।त्यस्ता छोराछोरीको आमा बन्नुछैन मलाई।"
"सबै छोराछोरी खराब हुँदैनन् आनी।हजारमा एक होलान्।"
"दिनरात पतिको कचकच र पिटाइ सहन सक्तिन म।त्यस्तो पापी र राक्षस पतिसंग बिहे गर्नु भन्दा आनीको जीवन स्वर्गतुल्य छ।तिमी बिहे गर र वैवाहिक सुख पनि तिमी नै भोग,मलाई चाहिएन।"
"त्यस्तो भनेर कहाँ हुन्छ?आइन्सटाइन,न्यूटन,ओल्भर राइट,बिल्भर राइट,डार्बिन र निल आर्मस्ट्रङ जस्ता महान बैज्ञानिक जन्माउने नारी हुन्।राम,कृष्ण र अर्जुन जस्ता महापुरुष जन्माउने पनि नारी नै हुन्।गौतम बुद्ध र जिसस जन्माउने नारे नै हुन्।पृथ्वीनारायण शाह र सम्राट अशोक जस्ता वीर पुरुष जन्माउने नारी नै हुन्।तेन्जिङ नोर्गे,एड्मन्ड हिलारी र पासाङ ल्हमु जस्ता साहसी पुरुष र नारी जन्माउने पनि नारी नै हुन्।कतै तिम्रो कोखबाट पनि संसारमा आमूल परिवर्तन ल्याउन सक्ने कुनै नारी या पुरुषको जन्म पो हुने हो कि के थाहा!त्यसैले आफूलाई बाँझी नराख आनी।आफ्नो कोखको सदुपयोग गर।जन्माउ कुनै महापुरुष या नारी।आफूलाई सावित गर-महान आमा भएर।आमाको गरिमालाई अझ उचाइमा पुर्याउ।यो भन्दा बढ्ता म तिमीलाई के भनुँ र!"
अरुबेला जस्तोसुकै शब्दको तीखो प्रहारले टसको मस नहुने आनीलाई त्यो रातभर निद्रा लागेन।उनको मनभित्र  अनेक कुराहरुको ज्वारभाटा आएर उथलपुथल मच्चायो।उनले आफ्नो मार्गको बारेमा ठन्डा दिमागले सोच्न बाध्य भई।तर अन्ततः उनले त्यत्रो बर्षदेखि गरेको त्याग र तपस्यालाई डगमगाउन नदिने प्रण गरी।जीवनको गोरेटोमा हिंडेर धेरै टाढा पुगिसकेको र फर्कन नसक्ने निष्कर्ष निकाली।