मनको यात्रा

          मन देखि मनसम्मको यात्रामा यो मनले कति माया प्राप्त गर्यो,कति गुमायो र कति तिरस्कार पायो,सम्भवत:हिसाब किताब छैन।कति ठेस लाग्यो,कति लड्यो,कति रोयो र हाँस्यो।सबै मायाप्रेम र हाँसोका मीठा क्षण र बातहरु भुलिसक्यो मनले।बाँकी छ त केवल तीता पलहरु।मनको आकाशमा कालो बादल मडारिरहेको छ।यो मनको प्रत्यक्ष सम्बन्ध आँखासंग हुने रहेछ,र त घनाघोर अश्रु बर्षा हुन तम्तयार छ।यदि बर्षा भैहाल्यो भने त्यसको सिधा असर परेलीलाई पर्नेछ भने बर्षापछिको बाढी अधरसम्म आएर नुनिलो स्वाद चखाउने निश्चित छ।अधरहरु थर्थराउने छन्।स्वाद चाखेर जिब्रो बेचैन हुनेछ।त्यतिबेला आँखा भन्दा बढ्ता मन रुनेछ तर मनको आफ्नै अश्रु छैन।आँखाको अश्रुले नै चित्त बुझाउनुपर्नेछ।तर मुटुको गतिमा भने अप्रत्याशित फेरबदल हुनेछ।दर्द सहनुपर्नेछ मुटुले जुन मुटुवाला बाहेक अरुलाई अवगत हुन्न,आभास हुन्न,न देखिन्छ नै।त्यसैले त कसैको मुटु दुखेर हायलकायल हुँदा कोही भने उसैको सामू मुस्कुराउँछ,खित्का छोडेर हाँस्छ।यदि दोश्रो ब्यक्तिले पनि त्यो पीडाको अनुभूत गर्न सक्ने भए त्यस्तो हर्कत गर्ने थिएन होला र पहिलो ब्यक्तिलाई साथ दिन्थ्यो होला रुनमा।अनि बाँड्थ्यो होला पीडा।तर उपरवाला त्यस्तो ब्यबस्था गर्न चुक्यो।
        कठै!यो मनको सम्बन्ध पनि कति कमजोर हुनेरहेछ।कुनै बेला एक भएका दुई मनहरु कति सजिलै अलग हुन्छन्!किन स-साना बहानामा मन दुख्ने गर्छ?एक मनले अर्को मनलाई बुझ्न किन यति कठिन?मनले मनलाई माया गरेको किन देख्न सक्दैन अर्को मनले?किन भगवानले यो मनलाई अदृश्य बनाए होला।यो मनको गुनासो छ।वास्तवमा एक मन देखि अर्को मनसम्मको बाटो अक्कर हुनेरहेछ।जाँदाजाँदै लडेर भीरमुनि खस्न पनि सक्दोरहेछ।लडिसकेपछि मन घाइते भएर अर्को मनसम्म पुग्न पनि सक्छ र बीछ बाटोमै देहान्त हुन पनि सक्छ।तर त्यो मनले झेलेको कठिनाइ अर्को मनले किन महसुस गर्न सक्दैनन्?यसरी महसुस गर्ने मन बिरलै पाईन्छ।यदि बुझ्न र देख्न सके दुई मनहरुको यात्रा सहज हुन्छ नै।ती दुई मन त्यसबेला मात्र एक हुन्छन्,अन्यथा मनहरु प्रायः एकलकाँटे नै हुन्छन्।