के मात्र गरेनौ?
भोक प्यास भनेनौ
ब्यक्तिगत स्वार्थ भन्दा
धेरै माथि उठेर
अहोरात्र खट्यौ।
संग्रामी मैदानमा
लड्दा-लड्दै
आफ्नो प्रवाह नगरी
गर्भिलो छातीमा
गोली थाप्न तयार भयौ
देश र जनताको खातिर
जीवन उत्सर्ग गर्यौ।
ज्यान बन्धकी राखेर
अत्याचारीलाई घुंडा टेकाउन
क्रान्तिको राँको बालेर
जलायौ तानाशाही
भत्कायौ पर्खाल
सामन्तीको।
तिम्रो बलिदानीले
संघर्षको आगोमा
घिउ थपियो
बुलन्द बने आवाज
तहसनहस भयो
अहंकारी सत्ता।
ज्यान आहुती दिएर
कालरात्रीबाट मुक्त गर्यौ
आम जनतालाई
जसरी बाघको पन्जाबाट
मुक्त पारिन्छ सिकारलाई
जसरी सुर्यले मुक्ति पाउँछ
ग्रहण बाट।
तर
तिम्रै नामलाई
हतियार बनाई
रातारात भए
कैयौं करोडपति
ठड्याए आलिसान महल
चढ्न थाले पजेरो
उड्न थाले हेलिकप्टरमा
बिर्से तिम्रो बलिदान
स्वार्थीहरु ब्यस्त
मस्त भए सुबिधामा
एकपलको फुर्सद छैन
तिमीलाई सम्झन।
आज के पायौ तिमीले?
नाम मात्रको सहिद?
अवमूल्यन भयो
तिम्रो रगतको मूल्यको
कंगालबाट भए
कति जना मालिक
तर तिमी सिमित भयौ
सालिकमा।
तिम्रो बलिदानी प्रति
कसैलाई छैन गर्भ
छैन पश्चाताप
कसले पछ्याउने
तिम्रो पदचाप?
तिमी त गैहाल्यो
तिम्रो आवसानपछि
जन्मिए
बलात्कारी
आतंककारी
अहंकारी
अनि जन्मिए
जिउँदा लासहरु
धर्तीका बोझहरु।
तर तिमी गएपनि
नेपाल आमाको
काखमै छौ
यही छौ- हाम्रो मनमा
क्रूरतपूर्वक मारिए पनि
तिमी मरेका छैनौ
हर-हमेसा अमर छौ।
No comments:
Post a Comment