आँखामा बिझाउने काँडा भइसकेछु
म तिम्रो मनबाट टाढा गइसकेछु।
तिम्रो दिलको बाटो हुँदै म हिंडेकै हो
कहिलेकाही अल्झिएर ठेस् लागेकै हो
आज त संघारमै पर्खाल लाइसकेछौ
पर्खालको माथि माथि काँटी ठोकिसकेछौ।
हिम्मत छैन ममा अब तगारो भत्काउन
बिर्सिंसकें त्यतातिर पाइला लम्काउन
ढोकाकै नजिकमा पाले राखिसकेछौ
स्वागत कसैलाई गर्न थालिसकेछौ।
No comments:
Post a Comment