बिमानस्थल बाट गुडे कति सप्ना हरु
हेर्दा हेर्दै माथि उडे कति सप्ना हरु।
परिवार,साथी,भाइ,नेपाली माटोमा
माया गाढा बनी छुटे कति सप्ना हरु।
घर छोडी विदेशमा आइयो बाध्यताले
विदेश पुगे पछि फुटे कति सप्ना हरु।
घर,जग्गा धितो राखी बेचियो बिदेशमा
दलाल हरु मिली लुटे कति सप्ना हरु।
खाने,सुत्ने टुंगो छैन कामको ब्यस्तताले
सुत्नै नपाइ त्यसै उठे कति सप्ना हरु।
मीठा मीठा सप्ना बोकी आइयो बिदेशैमा
देख्नै नपाइ बीचमा टुटे कति सप्ना हरु।
राम पनि रावण हुन्छ रक्सी पिए पछि
कहानीले मन छुन्छ रक्सी पिए पछि।
भाबनामा खेल्वाड गर्छ अजङ्गको चीज
पीडा,व्यथा सम्झी रुन्छ रक्सी पिए पछि।
बाघ नि बिरालो देख्छ यस्को सेवन गरे
आफू भन्दा ठूलो कुन्छ रक्सी पिए पछि।
क्षणमै हसाउछ यस्ले,क्षणमै रुवाउछ
जोड,घटाउ,भाग,गुन्छ रक्सी पिए पछि।
तिरी-मिरी झ्याइ हुन्छ,मृगतृस्णा देख्छ
गलत बाटो पनि चुन्छ रक्सी पिए पछि।
सगरमाथा चढ भन्छ,सागर तर भन्छ
साहसिलो सप्ना बुन्छ रक्सी पिए पछि।
ईतिहासै पल्टाइदिन्छ प्रत्यक पाना पाना
सम्झनाको माला उन्छ रक्सी पिए पछि।
जब जब दिन राती भयो
यादहरुको लामो ताती भयो।
बेलैमा असली त्यो अनुहार
देखाएर गयौ जाती भयो।
घात गर्ने तिमी र साथ छोड्ने
अझै तिम्रै कुरा माथी भयो।
पिउछु दु!ख भुल्न,पिउन देउ
बोतलै दुखीको साथी भयो।
बाच्न सिकी सके म पीडामा
सुख भन्नू सधैं थाती भयो।
"माङ"को दु:खमा तिमी हास्दा
छट्पटिने मेरो छाती भयो।
माया गर्छु भन्दा खेरी ठट्टा ठान्यौ तिम्ले
केही पनि नजान्ने मट्ठा ठान्यौ तिम्ले।
तिम्रो दिल चोरी हुँदा हिरासतमा लियौ
कारागारमा राखी राखी सजाय नै दियौ
तिम्रो लागि मर्छु भन्दा फटाहा ठान्यौ तिम्ले
केही पनि नजान्ने मट्ठा ठान्यौ तिम्ले।
बन्दी जीवन बिताउदैछु चाम्रो दिल भित्र
बास बसी हेर मेरो राम्रो दिल भित्र
माया गर्ने मान्छे लाई चट्ट छोड्यौ तिम्ले
केही पनि नजान्ने मट्ठा ठान्यौ तिम्ले।
तिम्लाइ माया गर्छु भन्दा ठट्टा ठान्यौ तिम्ले
केही पनि नजान्ने मट्ठा ठान्यौ तिम्ले।
तिम्रो दिल चोरी हुँदा हिरासतमा लियौ मलाइ
कारागारमा राखी राखी सजाय नै दियौ मलाइ
तिम्रो लागि मर्छु भन्दा फटाहा ठान्यौ तिम्ले
केही पनि नजान्ने मट्ठा ठान्यौ तिम्ले।
बन्दी जीवन बिताउदैछु तिम्रो चाम्रो दिल भित्र
माया गर्ने मान्छे लाई चट्ट छोड्यौ तिम्ले।
त्यो मुटुको कारागारमा बित्यो जिन्दागानी
मायाको नै हाहाकारमा बित्यो जिन्दागानी।
हत्या भयो चोखो माया,हिंसा मन भित्र
काटाकाट र मारामारमा बित्यो जिन्दागानी।
बेरोजगारी बाबा आमा,बाध्यतामा छु म
गरीबको परिवारमा बित्यो जिन्दागानी।
केही गर्न खोज्यो कि त खुट्टा नै तानिन्छ
जाली,झेली यो संसारमा बित्यो जिन्दागानी।
उनी पारी आफू वारि,धाए कति कति
कैयौं यस्ता वार र पारमा बित्यो जिन्दागानी।
खुशी,सुख खोज्न टाढा टाढा सम्म पुगे
खुशीको नै इन्तजारमा बित्यो जिन्दागानी।
गजलले मलाई पागल बनाउछ क्यारे
आकाशमा उड्ने बादल बनाउछ क्यारे।
सुन्दरीको हात बाट फुत्त फुत्किने
मुलायम,बास्नादार आचल बनाउछ क्यारे।
ठुला ठुला आँखा भएका स्त्री हरुको
आँखामा लगाउने गाजल बनाउछ क्यारे।
जस्ले पनि टप्प टिपी मुखमा हाल्ने
गुलियो,रसिलो काफल बनाउछ क्यारे।
सबैले टेकेर हिन्ने जहिले पनि
पीडामा परिने पातल बनाउछ क्यारे।
हासी हासी हिन्दिन म रुवाएर तिमीलाई
अमृत भनेर विष खुवाएर तिमी लाई।
बेचैन हुन्छन् आँखा तिमी लाई देख्न भनी
चलिरन्छ मेरो हात तिम्रै नाम लेख्न भनी
टाढा टाढा जादिन म झुक्याएर तिमीलाई
अमृत भनेर विष खुवाएर तिमी लाई।
तिम्लाई खुशी राख्न काडाहरु टेकी हिन्छु
संसारका सारा खुशी तिम्रै लागि ठेकी दिन्छु
कहाँ छोड्छु म दु:खमा डुबाएर तिमीलाई
अमृत भनेर विष खुवाएर तिमी लाई।
माया लाएको असर बाकी छ
संगै घुमेको सहर बाकी छ।
प्रीतिको खोला सुकी सकेर
उराठ्लाग्दो त्यो बगर बाकी छ।
पहिलो चोटी भेट हुदाको
झट्टै जुधेको नजर बाकी छ।
पराइको माया सदर गरेर
मलाइ गरेको बदर बाकी छ।
अर्कैको डोली चढी रे भन्ने
मुटु दुखाउने खबर बाकी छ।
असल नेता नभएर नै बेहाल हुन्छ
दिन दिनै यस्तै बन्द र हड्ताल हुन्छ।
जनता रगत र पसिना जति बगाए नी
धनी हुने कुरै छैन,झन् कंगाल हुन्छ।
पहिरो र भुकम्पले घरबार विहीन हुँदा
घर,सम्पतिको नाउँमा एउटा पाल हुन्छ।
मौका पर्दा चौका हान्छन् स्वार्थी नेता हरु
जनता भोकै मर्दा नेता मालामाल हुन्छ।
जुन नेता बाट धेरै आशा राख्या हुन्छ
उहीँ नेता नै बिदेशी को दलाल हुन्छ।
बीउ नपाई किसान् हरु तड्पी रहेकाछन्
देशमा किन त्यसै यस्तो अनिकाल हुन्छ।
गोला लाई ढुंगा हान्छन् र त देशद्रोही
जनता त्यस्ता नेता प्रति अरिङ्गाल हुन्छ।
रित्तो हात फर्किनुछ घण्टौ लाईन बसी
पहुँचवालाकोमा ग्यास फालाफाल हुन्छ।
राजाको काम आजको,कैले जाला घाम
कर्मचारी यता उति आल-टाल हुन्छ।
यो देशको स्थिती लाई देखि अनायसै
मेरा आँखामा आशुको ठूलो ताल हुन्छ।
मिहिनेती र कर्मठ भई के नै गर्नु
गरीबको घरमा कठै रित्तो थाल हुन्छ।
नेता र राजनीती यहाँ अभिशाप बन्या छ
अनि कहाँ सुन्दर,शान्त यो नेपाल हुन्छ?
मायाको यो अदालतमा सफाइ दिउला
विस्वास यदि नलागेमा भर्पाइ दिउला।
मलाइ छोडी अन्त कतै किन जान्छ्यौ
गएरै छोड्ने भए म बिदाइ दिउला।
तिम्रो खुशीको लागि त ज्यानै दिन्छु
तिमी अघाउदैनौ भने नखाइ दिउला।
नयाँ जीवन सुरु गर्छौ भने तिमी
गर तिम्रै मर्जी हो नि बधाइ दिउला।
मेरो आबस्यक्ता परे तिमी लाई
मनको ढोका खुल्लै राख म आइ दिउला।
तिमी लाई अगालोमा बेर्न पाए हुन्थ्यो
तिम्रो तस्वीर यो मुटुमा केर्न पाए हुन्थ्यो।
हरे दैव म देख्दैछु तिमी पराइ संग
अशुभ देख्ने मेरा आँखा फेर्न पाए हुन्थ्यो।
आँखा चिम्ली बसेको छु तिम्रै सम्झनामा
आँखा खोल्दा मेरै सामू हेर्न पाए हुन्थ्यो।
माङ" बाट भागी हिन्ने निर्दयी त्यो मन
चारै तिर यादहरुले घेर्न पाए हुन्थ्यो।
तिम्लाइ के था आफ्नै बाट छुटिदाको पीडा
बीच बजारमा आफ्नो इज्जत लुटिदाको पीडा।
दैव पनि शत्रु बन्यो यो दु:खीको लागि
अनायसै घर-बार उठिदाको पीडा।
दिन,रात कर्मशील नबनेको होइन
तर भाग्य शिसा सरी फुटिदाको पीडा।
पराइको त के नै कुरा गर्नु र हजूर
आफन्त बाट नै आज कुटिदाको पीडा।
तिम्लाइ के था आफ्नै बाट छुटिदाको पीडा
बीच बजारमा आफ्नो इज्जत लुटिदाको पीडा।
खाएको बाचा कसम तोडिन्छ
कतिको असल घर्जम तोडिन्छ।
मायाको पनि बजार हुन्छ रे
माया किन्न लाइ रकम तोडिन्छ।
मै हू भन्ने त्यो मान्छेको पनि
कुनै दिन उस्को अहम तोडिन्छ।
नयाँ बेहूली, लाजले भुत्तुक्कै
सुहागरातैमा शरम तोडिन्छ।
जस्तो आएको त्यस्तै जानेछौ
पैसा सब ठान्ने को भ्रम तोडिन्छ।
नमान तिमीले कुनै पीर मायालु
झुक्न दिने छैन तिम्रो शीर मायालु।
तिम्लाइ माया गर्ने यही एउटा मुटु
नचलाउ यसैमा तीखो तीर मायालु।
यदि छैन भने विस्वास तिमी लाई
बन्धकी राखुला यो शरीर मायालु।
माया मेरो अपार, अटल छ सधैं भरी
नभएर के भो म अमीर मायालु।
पाखुरी खियाउछु, पसिना बगाउछु
कोरौला नि आफ्नै यो तक्दीर मायालु।
भालेको डाक संगै उठ्ने हरु लाई
सलाम छ देशको लागि जुट्ने हरु लाई।
नारी र पुरुष सबै बराबर नै हुन् नि
के भनौं र श्रीमती कुट्ने हरु लाई।
कहिले भुकम्प त कहिले के नाममा
जनताका ती राहत लुट्ने हरु लाई।
बर्सौ उठ्बस गरेका मूल पार्टी बाट
कुर्सीको लागि चट्टै छुट्ने हरु लाई।
अन्यायको पनि त एउटा सीमा हुन्छ
हलो अड्काई गोरु चुट्ने हरु लाई।
पुरानो रक्सी भरी नयाँ बोतल भित्र
शक्तिको नै पगरी गुथ्ने हरु लाई ।
बुढेसकालमा पनि बच्चा जस्तै बनी
रास्ट्रको ओछ्यानमा मुत्ने हरु लाई।
अनिर्णयको बन्दी बनाइ देश लाई
कैल्यै नउठ्ने गरी सुत्ने हरु लाई।
विश्वको परिक्रमा गर्छु भन्दै कठै
बयल गाडीमा नै गुड्ने हरु लाई ।
तिमी संग बिताएका साथ रमाइलो
बिना लाज बोलिएका बात रमाइलो।
गजालु तिम्रा आँखाका नसालु हेराइ
लट्ठिएका यौवनका मात रमाइलो।
अंग र प्रत्यङ्ग प्रष्ट देख्ने गरी भिज्यौं
संगै भिजिंदाको त्यो बर्सात रमाइलो।
दु:ख पनि सुख हुन्छ तिम्रो सामीप्यमा
औंसीको उराठलाग्दो रात रमाइलो।
असम्भव पनि सम्भव हुन्छ तिमी हुँदा
मान्नै पर्छ स्त्रीको त जात रमाइलो।
दोबाटोमा सधैं कुराएर छाड्यौ
जिउँदै घाटमा पुर्याएर छाड्यौ।
थियौ बेहोसीमा,अन्धी अनि प्यासी
आफैंले इज्जत लुटाएर छोड्यौ।
तिमी नै थियौ त मायाको हत्यारा
कठघरामा मलाइ उभाएर छोड्यौ।
बिकाउ न्यायधीश,वकिलले फैसला
दोसीकै पक्षमा सुनाएर छाड्यौ।
निर्दोष भए पनि पहुँच छैन मेरो
मायाको पासोमा झुन्डाएर छाड्यौ।
बिदेश रहदा जवानी शेष रहन्न कि
भासिएको छु खाडीमा केश रहन्न कि।
सिक्न थाल्यौं विदेशको संस्कृती,पहिरन
दुई चार सालमा हाम्रो भेष रहन्न कि।
आजका यी युवा हरु डुबेर नशामा
संसारमा कतै गाजा, चरेस रहन्न कि।
गिद्दे नजर लाउन थाले छिमेकीले यता
तराईको भू-भाग मधेस रहन्न कि।
लडाइँ अनि झगडा,बन्द र हाड्ताल
पहिलेको जस्तो परिबेश रहन्न कि।
दिनानुदिन मिचिदैछ देशको सिमाना
चिन्ता लाग्न थाल्यो कतै देश रहन्न कि।
माया गर्छु भनी औंठा छाप लाइ दिन्छु
सयौं जुनी संगै जिउने कसम खाइ दिन्छु।
तिम्रो चोखो तन दिन्छौ भने बिना शर्त
हासी,हासी तिमी लाई हात थमाइ दिन्छु।
बगैंचा रुपी तिम्रो त्यो जीवन सजाउनु
रंगी चंगी फूल माझ म हराइ दिन्छु।
बिस्वासको आधार खोज्छौ भने प्रिय तिमी
तिम्रो नामको सिन्दूर नै लगाइ दिन्छु।
आतुर छु म तिमी संग भेट्न लाई ऐल्यै
जहाँ बोलाउछौ तिम्ले त्यहीँ आइ दिन्छु।
संसारकै नमूना त्यो जोडी बनौं प्रिय हामी
बाधा अड्चन आएमा तोडी बढौ प्रिय हामी
(आउ प्रिय रचौ हामी पिरतीको इतिहास)२
यो मायाको संसारमा जात-भात,बर्ग हुन्न
मायाको यो सुख भन्दा अरु कुनै स्वर्ग हुन्न
मुना-मदन भन्दा राम्रो जोडी बनौं प्रिय हामी
राधा-कृष्ण भन्दा पनि अगि बढौ प्रिय हामी
(आउ प्रिय रचौ हामी पिरतीको इतिहास)२
हामी यस्तो माया गरौं नामै अमर हुने गरी
हाम्रो प्रेम कहानीले सबैको मन छुने गरि
चर्चित सबै जोडी लाई पछि छोडौ प्रिय हामी
रोमियो/जुलियट भन्दा अगि बढौ प्रिय हामी
(आउ प्रिय रचौ हामी पिरतीको इतिहास)२
आफैंले फलाको दाना मीठो मलाइ
स्वदेशी,नेपाली खाना मीठो मलाइ।
ज्यानको बाजि थापे हाम्रा वीर,पुर्खाले
इतिहासको यस्तै पाना मीठो मलाइ।
रोपनी,बिगाहा चाहिदैन हजूर
झुपडी बनाउन आना मीठो मलाइ।
साथी हरु भन्छन् आर सी सी बनाउ
छाप्रोको खरैको छाना मीठो मलाइ।
सम्मान गर्छु म त हाम्रै कलाकारको
हिमाल,तराईका गाना मीठो मलाइ।
मिहिनेती भए खेतमा नै उमृन्छ
पसिनाको कमाइ माना मीठो मलाइ।
कैले काहीँ यो बाटोमा आउदै गर्नु प्रिय
यो दु:खीको चोखो माया पाउदै गर्नु प्रिय।
तिमी बिना मेरो घर सद्धे रहदैन
चुहिएको छानो तिमी छाउदै गर्नु प्रिय।
तिम्रो लागि यो मुटुको ढोका सधैं खुल्छ
जुग जाने माया प्रीति लाउदै गर्नु प्रिय।
जादैछौ समुद्र पारी यो दु:खी छोडेर
तिमी चड्ने डुंगा यता ख्याउदै गर्नु प्रिय।
तिम्रो अनुपस्थितीमा कसरी हास्नु र
फर्की नआए सम्म रुवाउदै गर्नु प्रिय।
सम्झी सम्झी बाच्दैछु गाउँ-बेशी लाई
चट्टै माया नमार पर-देशी लाई ।
तन यहाँ भए पनि मन मेरो त्यतै छ नि बिदेशमा आउने थिन भाको भए म नि धनी।
मेरो माया सुनाउनु तामाकोशी लाई
चट्टै माया नमार पर-देशी लाई।
चियाउदै छु म तिमी सात समुद्र पारी बाट
दिक्क भयौ होला प्यारी त्यो पुरानो सारी बाट
स्वदेश आउन सकिन यस पाली लाई
चट्टै माया नमार पर-देशी लाई।
आधा बाटो पुगे पछि पार लगाइ दिनु
जीवन मेरो उजाड भयो झार लगाइ दिनु।
यदि मेरो अनुहार कुरुप लागेमा
मेरो बाटो छेक्न काडे-बार लगाइ दिनु।
अवरोध गरे पनि तिम्रो सामू आउछु
सक्छौ भने करेन्टको तार लगाइ दिनु।
मेरो अन्त्य हुँदा पनि मेरो अनुरोध छ
तिमी यस्तै हसिलो मुहार लगाइ दिनु।
काट या त मार मलाइ,जे चाहन्छौ गर
मेरो मन राख्न थोरै प्यार लगाइ दिनु।
तिम्रो शहर सित मेरो शहर मिलाइ देउ
तिम्रो रहर सित मेरो रहर मिलाइ देउ।
तिमी बिना मेरो गजल अधुरो रहन्छ
गजल लाई सुहाउने बहर मिलाइ देउ।
तिम्रो सुख,दु:ख भन्नू मेरो पनि त हो
तिमी संगका खुशीका लहर मिलाइ देउ।
सोच्न सम्म सक्तिन म तिमी बिना बाच्ने
मलाइ मन नपरेमा जहर मिलाइ देउ।
अरु सामू मेरो कदर हुन्न भने
मेरो माया तिम्लाइ सदर हुन्न भने
गए हुन्छ तिमी यो दु:खी लाई छोडेर)२
बाच्न म सक्तिन तिरस्कार सहेर
तन नजिक तर मन टाढा रहेर।
पीडा हुँदा यता नजर हुन्न भने
हाम्रो माया सधैं अमर हुन्न भने
गए हुन्छ तिमी यो दु:खी लाई छोडेर)२
आलो भन्दा पनि कोट्याउदा दुख्छ घाउ
मिल्ने मान्छे पाए त्यतिकै सुक्छ घाउ
अन्त लाको माया बदर हुन्न भने
जिन्दगीमा संगै सफर हुन्न भने
गए हुन्छ तिमी यो दु:खी लाई छोडेर)२
थाहा थे'न पराईको मुटुमा बस्छ भनेर
उचाईमा पुगे पछि तल्तिरै खस्छ भनेर।
दूध ख्वाई घरमा मैले पालेको सर्प रहेछ
आज आई आफैं लाई यसरी डस्छ भनेर।
शत्रु खोज्न टाढा जानु परेन मैले हरे राम
आफन्तले आफ्नै लाई छुरीले धस्छ भनेर।
मैले त सुनेको थिए पिरतीले घर बसाउछ
सोचेको थिइन आज खरानी घस्छ भनेर।
उचाली,कैले पछारी,नाचे उन्कै इसारामा
नाच्दै जादा बालुवाको दल्दल्मा फस्छ भनेर
जिन्दगीमा आई फर्केर गयौ
आलो घाउमा नुनचुक छर्केर गयौ।
गर्नु गर्यो महल सपनाको भत्काई
छोडी दियौ मलाइ भीरैमा लड्काई।
लडी बेहोस थिए तर्केर गयौ
आलो घाउमा नुनचुक छर्केर गयौ।
पुर्णिमा झैं थियो,जीवन औंसी भयो
तिम्रो नजरमा त म नै दोसी भयो।
वर्षा रैछौ जोड्ले धर्केर गयौ
आलो घाउमा नुनचुक छर्केर गयौ।
लाखौं लाख सलाम छ चट्टै छोडी जाने लाई
कमलो यो मुटु मेरो कठै तोडी जाने लाई ।
जिन्दगीमा सर्बस्व नै तिमी लाई ठानेको थें
मन-मन्दिरकि देवी तिमी लाई मानेको थें।
शुभयात्रा भन्छु म त अन्तै मोडी जाने लाई
कमलो यो मुटु मेरो कठै तोडी जाने लाई।
तिमी संगै जंघार तर्छु,भन्यौ किन माया गर्छु
दोबाटोमै छोड्ने भए भन्यौ किन संगै मर्छु।
आँखा बाट पसिकन मुटु फोडी जाने लाई
कमलो यो मुटु मेरो कठै तोडी जाने लाई।
उथुल पुथुल भई मन अस्थीरमा छ
चोट मनमा ज्यादा,कम्ती शरीरमा छ।
टाढा भयौ धेरै,यो ज्यान बाट टाढा
हरेक रात हजार चुम्बन तस्वीरमा छ।
संझनामा तिम्रो उनिएको छु म
फुत्कनै सकिन,धारिलो झीरमा छ।
अन्तिम पल्ट भेट्न आउनु प्रिया मलाइ
सास मेरो जादैछ,जीवन आखीरमा छ।
यादमा जली पल्पल मरे पनि प्रिया
यो "माङ"सधैं भरी तिम्रो नै पीरमा छ।
रगत उम्ली आउँछ नेताको चाला देखेर
उनैको गलामा फुलको माला देखेर।
मीठो,चिल्लो भासण छाटेर हिन्छन् बाहिर
यी नेताका भित्री मनहरु काला देखेर।
मरेरै बाचेका छन् लाखौं जनता हरु
आँसु झर्छ मान्छे को बधशाला देखेर।
मुक-दर्शक भएर उभेको छ हाम्रो सरकार
दक्षिणी सिमाना मा लाको ताला देखेर।
गरीब हरु झनै गरीब हुँदै छन् दिन्दिनै
घृणा लाग्छ अब ती ठुला- ठाला देखेर।
जानी नजानी तिम्रो दिलको कैदी भएछु
तिमी भएछौ रानी म त रैती भएछु।
तिम्रो सम्झना गर्दा आफै लाई बिर्सेछु
जली उज्यालो दिने मैन बत्ती भएछ।
चंगा भएर उड्यौ माथी माथी तिमी त
चंगा बाट चुडेको धागो सरी भएछु।
संगै शुरु भएको थियो जीवन-यात्रा
धेरै टाढा पुगेछौ,म त पछि भएछु।
मनको बह बिसाउने चौतारी तिमी
मेरो हृदयको राज-कुमारी तिमी।
हामी बीच समाजले पर्खाल बनायो
म यता वारि भए छौ पारी तिमी।
यो स्वार्थी दुनियाँमा तिमी मात्र मेरी
म देखि नजाउ टाढा मेरी नारी तिमी।
समाजको जन्जिरलाइ तोड्न केनै छ र
मेरो नामको सिन्दूर, लाउ सारी तिमी।
लाखौं लाख देखे मैले रुप,धनी भाकी
सिंगो यो ब्रम्हान्डमा मनकारी तिमी।
तिमी संग जिउछु म,मर्छु तिमी संगै
तिमी बिना देख्नेछौ ब्रम्हाचारी तिमी।
तिम्रो यादमा तड्पी पलपल मरिरछु
जिउदो भए पनि आजकल मरिरछु।
यता पनि ठिक्क उता पनि ठिक्क
तिमी देखि भई अलमल मरिरछु।
कसैको कुभलो चिताउदिन मैले
कुन पापको पाई यो फल मरिरछु।
बिस्वासघात तिम्ले गरे पछि आज
ममा छाई कालो बादल मरिरछु।
छेपारोले जस्तै रुप फेरी हिन्यौ
सहन नसकेर छल मरिरछु।
आँखा मिच्दै जानुपर्छ काममा मरुभूमिमा
सोच्दा लाग्छ यो जिन्दगी जाममा मरुभूमिमा।
ताजा खाना केही छैन,बासी सडे-गलेका
खाँदा ढुसी उम्र्या हुन्छ माममा मरुभूमिमा।
आँसु हो कि पसिना हो,छुट्याउनै गाह्रो हुन्छ
खट्नु पर्छ निरन्तर घाममा मरुभूमिमा।
मान्छे पनि भेडा,बाख्रा,जनावर झैं गरि
बिक्री हुन्छ सस्तो सस्तो दाममा मरुभूमिमा।
सुनौलो सपना बोकी छिर्छन् खाडी देशमा
कोही त्यतै जान्छन् पराम-धाममा मरुभूमिमा।
मेरो माया कति छ बताइदिनु हजुर
गजालु ती आँखामा सजाइदिनु हजुर।
माया लाउने तरीका राम्रो संग जानिन
मायाका पाठ हरु पढाइदिनु हजुर।
कहिले म हसाउछु ,कहिले त रुवाउछु
कैले काहीँ रिसाउदा फकाइदिनु हजुर।
विशाल मन तिम्रो, फराकिलो बिचार
मेरो सानो मुटुमा अटाइदिनु हजुर।
म तिम्रो समिपमा छाइरहन चाहन्छु
टाढा भए सम्झना पठाइदिनु हजुर।
निश्छल तिम्रो मुटुमा नाका-बन्द नगर
डुब्न देउ तालमा आँखा बन्द नगर।
गाउछ्यौ गीत मीठो एकान्तमा रहदा
मेरो सामुमा पर्दा भाका बन्द नगर।
तिम्रा अंग- प्रत्याङ्ग मेरो जिम्मामा छोड
माया पिरती चर्ने पाखा बन्द नगर।
बनाएको छु मैले सपनाको महल नै
हाम्रो सुन्दर संसारको खाका बन्द नगर।
निश्छल तिम्रो मुटुमा नाका-बन्द नगर
डुब्न देउ तालमा आँखा बन्द नगर।
दिदी उता,भाइ यता पर्यो तिहारैमा
सम्झी सम्झी आँसु मात्र झर्यो तिहारैमा।
कोही कता,कोही कता,छैन खुशी कतै
खुशीहरु छर्पस्ट भै छर्यो तिहारैमा।
मखमली,सयपत्री गए त्यसै खेर
समय र बाध्यताले गर्यो तिहारैमा।
भाइ आउला भन्ने आशा त्यसै विलिन् भए
चेलीको आँसुले गह भर्यो तिहारैमा।
फुल माला टीकाले सजिने रहर थ्यो
उजाड गला,खाली निधार,टर्यो तिहारैमा।
सुन्दरताकि धनी तिमी परी आउ
धर्ती तिर स्वर्ग बाट झरी आउ।
आतुर छु म तिम्रो दर्शन पाउन लाई
आउ मेरी रानी, किरण सरी आउ।
मेरो मनको थैली तिमीलाई पठाउछु
मायाको यो खाली थैली भरी आउ।
मलाई थाहा छ तिमी कतै दुर छौ
सातै समुन्द्र नि तरी तरी आउ।
सजाउदैछु तिमी राख्ने दरबार म
सुनौलो सपना को नगरी आउ।
मन-लागि लेख्दैछु हेरौं के बन्छ कि
कोही कसैले त कविज्यु भन्छ कि।
लक्ष्मी प्रसादको झैं मेरो लेखाइ पनि
धारा-प्रवाह रुप मा नै बहन्छ कि।
कसी लगाएर फलाम लाई पनि
कतै सुन जस्तै चम्चम चम्कन्छ कि।
कोसिस चाहिँ गर्छु जो पर्ला सो टर्ला
रिस गर्ने हरुले पागल सम्झन्छ कि।
लेख्न खोजेको त साहित्य नै हो नि
चित्त नबुझेर गाली बर्सन्छ कि।
देख्न थाले मीठो सप्ना टुट्नु त छदैछ
कुनै मोडमा भेटे तिमी छुट्नु त छदैछ।
शिशाको महल मैले बनाएको रै'छु
कुनै दिन चर्केर यो फुट्नु त छदैछ ।
आउ प्रिया अगालोमा बेरौ एक अर्कामा
समय,परिस्थितिले लुट्नु त छदैछ।
कि त माया गर,नत्र, मुटु रेटि देउ
भाग्यको त्यो बर्सातले चुट्नु त छदैछ।
सुत अब नयन हरु,रात ढली सक्यो
नौलो रहर बोकी भोलि उठ्नु त छदैछ।
तिमी लाई ओठ टोकी लजाउने बहाना चाइयो
मलाइ भने जसरी नी फसाउने बहाना चाइयो।
शीर देखि पाउ सम्म किन छोप्छ्यौ तिमी मात्र
टक्टक जिब्रो पड्काई जिस्काउने बहाना चाइयो।
अरु जस्तै सेक्सी भई हिंड न हो तिमी पनि
ओ मैयाँ!भनेर मैले जिस्काउने बहाना चाइयो।
कुमारित्व जोगाएर राख्छ्यौ भन कसको लागि
बिहे भन्दा पैले केही चखाउने बहाना चाइयो।
एकाइसौ यो शताब्दीमा गरौं गर्नु पर्ने जे जे
तिमी संगै हास्ने,बोल्ने,रमाउने बहाना चाइयो।
तिम्रो नाम लिदा ओठ सुकी सक्यो
पर्खी बस्दा बस्दा ढाड झुकी सक्यो।
सारा खुशी तिम्रो लागि सजाउदा
आज आफ्नै खुशी कता लुकी सक्यो।
मर्छु क्यारे म त तिम्रै प्रतीक्षामा
तिमी भने कोसौ टाढा पुगी सक्यो।
मायाको तीरले छेड्न चाहन्थे म
तैपनि निशाना कतै चुकी सक्यो।
हजारौं प्रयत्न गरे पनि आखिर
भाग्यले निधारमा प्याच्चै थुकी सक्यो।
गजलले छपक्कै मेहफिल सजाउनु
आउँछु सुटुक्कै तिम्रो दिल सजाउनु।
तिम्रो मनको सुन्दर,पबित्र मन्दिरमा
रंगीन बत्ती हरु टिलपिल सजाउनु।
आउँदैछु म त्यहाँ बिरानो ठाउँ छोडी
हाम्रो शहर लाई झिलमिल सजाउनु।
तिमी सम्म हुनेछ मेरो बाँकी सफर
तिमी आफैं मेरो मन्जिल सजाउननु।
क्रीम पाउडर घसेर,तिम्रो अनुहारमा
गाजल धसी नयनको डिल सजाउनु।
