बनेर गोरी के काम मनमा कालो भए पछि
भनेर सोरी के काम मनमा कालो भए पछि।
नारी-पुरुष बराबर मुखैले भन्ने मात्र हुन्
जन्मा'र छोरी के काम मनमा कालो भए पछि।
पल्लो घरको पाकेटमार पुरै सुध्री सके अरे
छोडेर चोरी के काम मनमा कालो भए पछि
बनेर गोरी के काम मनमा कालो भए पछि
भनेर सोरी के काम मनमा कालो भए पछि।
सम्बन्धको के अर्थ छोडेर गए पछि
दु:ख अनि पीडामा राखेर गए पछि।
लडिरहेको छ कोइ मरन्नासन्न भा'छ
नदेखे जस्तै आँखा छोपेर गए पछि।
ठाक्क ठुक्क पर्छ नि कहिलेकाही घरमा
घरै छोडी मनमा ईख बोकेर गए पछि।
जिन्दगी के जिन्दगी जब आफ्नै मान्छेले
मुटुमा तीखो छुरा धसेर गए पछि।
क्षणिक माया के माया अजम्बरी पो माया
सधैंको लागि माया मारेर गए पछि।
सिमसिमे पानी र घाम,जब परेको त्यो क्षण
सप्तरङ्गी इन्द्रेणी त्यहाँ निस्केको त्यो क्षण
प्रकृतिको यस्तो रुप,सुखको सीमा छैन
धर्ती र जूनले लुका-मारी खेलेको त्यो क्षण।
बिहानी-लाली-किरण हिमालयमा उदाउँदा
सिर्सिरे चिसो हावा सुस्त बगेको त्यो क्षण
हुस्सु र कुहिरोले पहाड लाई अगाल्दै
तामाकोशीमा पानी सुरुप पिएको त्यो क्षण
गौरीशंकर हिमालको सेतम्य त्यो थुप्रोमा
पुस्पपत्र हरु झैं तप्प खसेको त्यो क्षण।
नेताले सर्बस्व लुटेको देशमा
जनताको भाग्य फुटेको देशमा।
कोही मरी मरी कोही तरी तरी
बलियाले निर्धो चुटेको देशमा।
बिकास त्यो बेला मात्र सम्भब हुन्छ
जहाँ सबै जना जुटेको देशमा।
देश र जनताको नाममा झुट्को खेती
हजारौंको जीवन भुटेको देशमा।
कहिले होला यो भुमी स्वर्ग जस्तो
कैयौ सपना हरु छुटेको देशमा।
मेरो मनैको रहर पुर्याइदेउ
उनी बिना म बाच्न सक्तिन
हे भगवान उनीलाइ जुराइदेउ।
उनी पाउन मैले कति धाए कति
उनकै लागि दु:ख कति पाए कति।
अब उनीलाई थोरै कुराइदेउ
उनी बिना म बाच्न सक्तिन
हे भगवान उनीलाई जुराइदेउ।
धेरै दु:ख अब सहन सक्दिन
उनी बिना त म रहन सक्दिन।
मेरो मनैको कुरा फुर्याइदेउ
उनी बिना म बाच्न सक्तिन
हे भगवान उनीलाई जुराइदेउ।
काडा बनी मायाले च्वास्स घोचेको छ
दर्द पनि सहने बानी परेको छ।
सुख र दु:ख भन्नु जिन्दगीको रीत हो
सुख क्षणिक हो मनले दु:खै रोजेको छ।
अतीतका सबै कुरा उल्टो भैसकेछ
कमलो थियो मुटु,पत्थर बनेको छ।
कहाँ थिए म हिजो, कता जादैछु खै
लक्ष्य कहाँ र के हो, पाइला रोकेको छ।
बगेको पानी जस्तै भएको छु आज
उभो बग्न खोजे नि तलै बगेको छ।
जब तिम्लाइ मैले देख्न शुरु गरे
गीत र गजल हरु लेख्न शुरु गरे।
तिमी छौ नै यस्तै, मोहित पार्ने खालको
म तिम्रो जीवनमा, टेक्न शुरु गरे।
दु:ख,पीडा सबै बिलिन भए कता
लागेको घाउ,चोट सेक्न शुरु गरे।
सुख बटुलेर दु:ख भगाउदैछु
तिम्रो लागि खुशी ठेक्न शुरु गरे।
फुल जस्ती तिमी फुलिराख जीवनमा
तिम्रो छेउको काडा छेक्न शुरु गरे।
स्वार्थी यो संसारमा छानी छानी माया लाउछन्
सुन्दर युवा देखे तानी तानी माया लाउछन्।
छोडी दिन्छन् आधा बाटोमा पुगे पछि त
क्षणिक अनि झूटो,जानी जानी माया लाउछन्।
सस्तो मस्तो माया, प्रदुसित भो संसार पनि
गाठ वाला होला भन्ने ठानी माया लाउछन्।
स्वार्थ पूरा गर्न के सम्म गर्दैनन् यहाँ
जस्तो शर्त पनि मानी मानी माया लाउछन्।
कमजोरी हाम्राका पनि हुन्छन् कतै कतै
थाहा नपाइकन आनी बानी माया लाउछन्।
मान्छेको यो भीडमा हरायो जिन्दगी
मान्छे देखि यहाँ डरायो जिन्दगी।
मद्दत गर्ने छैन कोही पनि किन
च्यापिएर डरले करायो जिन्दगी।
के सोचेको थिए आज के भैदियो
कोही त भन के गरायो जिन्दगी।
सुखको दिन आउला भनेर सोचे थे
फेरि घाउ आलो भो चहरायो जिन्दगी।
चोटैचोटले थकित भैसकेको छु म
अचानक सपनामा बर्बरायो जिन्दगी।
साथ दिएका मित्रजन हराए
आफन्तका आफ्नोपन हराए।
मान्छे यहाँ मान्छे मात्र रहे
मान्छे भित्र भाको मन हराए।
मुटु केबल मासुको डल्ला भै
मुटु भित्र को धड्कन हराए।
रित्तो भए सबै जे जे थिए
पाउज्युका ती छन्छन् हराए।
कालो/सेतो भाको छ यो जीवन
भए भरका ती यौवन हराए।
सरकारको मधेसमा आँखा बन्द भएपछि
भारतको सिमामा नाका बन्द भएपछी।
कोही हासेका छन् ,कोही नाचेका छन् यहाँ
तराईमा गीतको भाका बन्द भएपछि ।
सम्बिधानले खुशी समेट्न सकेन सब्को
पिजडामा बाख्रा पाखा बन्द भएपछि ।
सरकारको मधेसमा आँखा बन्द भएपछि
भारतको सिमामा नाका बन्द भएपछी।
यो दिलैमा आगो लगायौ अन्धाधुन्दामा
मुटु भित्र छुरा चलायौ अन्धाधुन्दामा।
बुझिनौ तिमीले मेरो साचो,चोखो माया
मायाको मुहानै सुकायौ अन्धाधुन्दामा।
माया गर्नु पाप हो भनी गलत सोच्यौ तिम्ले
ब्यर्थैमा किन धूम मचायौ अन्धाधुन्दामा।
खुशी थिए हिजो, बनायो दु:खी मायाले
सुखको सन्सारलाइ डढायौ अन्धधुन्दामा।
पीडा दियौ निर्दोष कमलो यो मुटु लाई
यो छातीमा गोली बर्सायौ अन्धाधुन्दामा।
डुबे म त तिम्रो नयनको तालमा
फसे म त तिम्रो मायाको जालमा।
भुतुक्कै भए हजुर त्यो कर्के हेराइमा
सतहमा थिए म पुर्यायौ गैराइमा।
पर्ने हो कि सायद ब्यर्थैको गालमा
फसे म त तिम्रो मायाको जालमा।
जो पर्ला सोही टर्ला म आफ्नो बनाउछु
यो दिलैको दरबारमा तिमी लाई सजाउछु।
झ्याइ पार्छु कसम यो आउने सालमा
फसे म त तिम्रो मायाको जालमा।
डुबे म त तिम्रो नयनको तालमा
फसे म त तिम्रो मायाको जालमा।
भुतुक्कै भए हजुर त्यो कर्के हेराइमा
सतहमा थिए म पुर्यायौ गैराइमा।
पर्ने हो कि सायद ब्यर्थैको गालमा
फसे म त तिम्रो मायाको जालमा।
जो पर्ला सोही टर्ला म आफ्नो बनाउछु
यो दिलैको दरबारमा तिमी लाई सजाउछु।
झ्याइ पार्छु कसम यो आउने सालमा
फसे म त तिम्रो मायाको जालमा।
तिमी मेरी रानी दिलैमा सजाउछु म
ढाट्या हैन प्रिय सत्य नै बताउछु म।
बिन्ती गर्छु तिम्लाइ नटुक्र्याउ निर्दोस मुटु
यो मुटुको एउटा कुनामा बसाउछु म।
नभागी देउ टाढा यो ज्यान बाट त्यसरी
तिमी लाई आँखाको नानीमा लुकाउछु म।
स्वीकारी देउ प्रिया निस्छल,चोखो माया
होइन भने तिम्रै नाम लिई कराउछु म।
फुलेकी छौ तिमी ढकमक्क मनैमा
मेरो जीवन तिम्रो हातैमा थमाउछु म।
नेपाल हामी सबैको साझा हो
जनता नै यहाँको राजा हो।
सगरमाथामा हाम्रो इज्जत छ
पहिचान ती नौमती बाजा हो।
भोलि कैल्यै आउन्न साचो हो
देशको लागि गर्ने नै आज हो।
नेपाल हामी सबैको साझा हो
जनता नै यहाँको राजा हो।
कहानी उनीले सुनाए पछि थाहा पाए
आँखाको आँसु नै सुकाए पछि थाहा पाए।
गहिरो रैछ चोट,सुनेर ट्वाल्ल भए म त
आधा कुरा मात्र बताए पछि थाहा पाए।
झुटो होला उनको कहानी भनी के था मलाई
अर्को दिन झिल्के भगाए पछि थाहा पाए।
मन त मेरो उनी तिर गै सक्या थियो झनै
समयले घण्टी बजाए पछि थाहा पाए।
फेरि पछि एक दिन देखिए उनी श्रीमान् संग
लजाइ उनले शीर निउराए पछि थाहा पाए।
साउने झरी परेको बेला
केश बाट थोपा झरेको बेला।
पानीमा आगो लाग्न थाल्यो
मनले तिमी लाई माग्न थाल्यो।
मलाई तिम्रो आँखामा राख
मुटुको ढुक्ढुक भाकामा राख।
तिमीले बैँस छरेको बेला
मायाले मुटु भरेको बेला।
पानीमा आगो लाग्न थाल्यो
मनले तिमी लाई माग्न थाल्यो।
स्वीकार हार म गोली भर्छु
प्रेमको युद्ध म सुरु गर्छु।
सिरीरी हावा चलेको बेला
तिमीमा माया सरेको बेला।
पानीमा आगो लाग्न थाल्यो
मनले तिमी लाई माग्न थाल्यो।
माया तिमी लाई मेरो अनमोल छ
तिमी बिना जिन्दगी डामाडोल छ।
मेरी सपनाकि रानी तिमी बन
नत्र भने सब कुरा भद्रगोल छ।
तिमी आए जीवनमा स्वर्ग हुन्छ
तिमी नहुदा म त थोत्रो ढोल छ।
माया तिमी लाई मेरो अनमोल छ
तिमी बिना जिन्दगी डामाडोल छ।
हेरिरहु लाग्यो उनी,तलतलमा फस्न हो कि
मरुभूमिको बालुवा,दलदलमा फस्न हो कि।
उनकै पछि पछि लागे ,कहाँ पुग्ने था छैन
उराठलाग्दो,बिरानो त्यो जंगलमा फस्न हो कि।
गायब भई,कहाँ गई,खोजे यता र उता
अचम्मै भो आज यहाँ,कुन छलमा फस्न हो कि।
पैतिस पुगी छत्तीस लाग्यो,बैश फेरि आ जस्तो
फेरि सोर्ह,सत्रको झै चन्चलमा फस्न हो कि।
स्थीर छैन अस्थीर छ यो कस्तो पापी मन
बुढेसकालमा तरुनीको त्यो कलमा फस्न होकि
कहिल्यै हुन्न यहाँ तरवारको जीत
हुन्छ सधैं कलमको प्रहारको जीत।
जनता ठूलो शक्ति हो नेता होइन
आज रुदैछन् रोज्ने दरबारको जीत।
सत्य कैल्यै लुक्दैन,खुल्छ अबस्य
नसोचे हुन्छ झूटो प्रचारको जीत।
कहिल्यै हुन्न यहाँ तरवारको जीत
हुन्छ सधैं कलमको प्रहारको जीत।
बिदेशिने हरुको तस्वीरमा माया
झूटो माया लाउनेको शरीरमा माया।
साचो मायामा स्वार्थ कहिल्यै हुन्न
मुटु अनि मनैको मन्दीरमा माया।
हार्ने हरुको चित्त बुझाइमा हुन्छ
जित्ने हरुको रातो अबीरमा माया।
छन् गेडी सबै मेरी,छैनन् सब टेढी
ती गरीब भन्दा पनि अमीरमा माया।
नगरे काम छैन माम,सत्य कथा हो
के गर्नु आफ्नो भने जागीरमा माया।
धेरै सालको अस्तव्यस्तता,अन्यौलता ,निराशा र सम्बिधान-बिहीनता लाई चिर्दै २०७२ असोज ३ गते दोस्रो सम्बिधान सभाले देश र जनता लाई "नेपालको सम्बिधान २०७२" पस्कन सफल भएको छ।कतिपय जातीय, धार्मिक, सामुहिक र क्षेत्रीय मागलाई सम्बोधन गर्न नसके पनि यो सम्बिधान कसैको हीत बिपरित छैन भन्ने मलाई लागेको छ। छ त केबल अपराधी, देशद्रोहीर गुन्डागर्दी हरुको हीत बिपरित।तराइको एक मधेस एक प्रदेस,थारुवान,पुर्वको लिम्बुवान र पस्चिमको अखण्ड प्रदेशको जुन माग हरु थिए ,कुनै पनि हालतमा यी मागहरु पूरा गर्न सकिन्न र गर्न पनि मिल्दैन।समस्या जनतामा होइन नेतामा देखिन्छ।सोझा साझा जनतालाई उचाल्ने ती स्वार्थी नेताहरुको कुनै पनि हालतमा स्वार्थ पूरा हुने छैन।मधेसको जनतामा आक्रोश देखिनुमा बाहिरी चलखेल भएको प्रस्टै छ र नेपालको नयाँ सम्बिधान २०७२ को आगमन सङ्गै छिमेकी रास्ट्रले धम्कीपूर्ण बिज्ञप्ती निकाल्नुका साथै नाकाहरु बन्द गर्नुले पनि थप छर्लङ्ग हुन आएको छ।हुन त जातिय द्वन्द हुनुमा एमाओबादीको पनि दोस छ।किन भने जातिय राज्यको जुन आश्वासन नेपाली जनता लाई बाडेर जनयुद्दमा सरीक गराए र अहिले आएर ती आश्वासन पूरा गर्न नसक्नुमा एमाओबादी पनि जिम्मेवार छन् ।आश्वासन दिनु त नेपाली राज्नैतिक नेताहरुको बानी र शैली नै भइसकेको छ।झुटो आश्वासन लाई चिन्न नसक्नु एकातिर नेपाली जनताको पनि कम्जोरी देखिन्छ।हुनै नसक्ने साम्यवाद र जातीय राज्यको आशामा गरीब तथा सोझा जनता हरु युद्धमा होमेको थिए।र यस्तो असम्भव मुद्दाहरुलाइ लिएर अब आन्दोलन र चक्काजाम गर्नु नेपाल र नेपालीको लागि अति घातक सिद्ध हुनेछ।हामी लाई जातीय र धार्मिक होइन सिङ्गो नेपाल र नेपालीको लागि मान्य हुने प्रगतिशील र उपयुक्त सम्बिधान चाहिएको छ।हुन त अहिलेको नयाँ सम्बिधानमा गल्ती,कमी र कमजोरी हरु छैनन् भन्न सकिन्न तर संसोधन पनि त गर्न सकिन्छ ।तर अहिलेको एकाइसौ शाताब्दीमा बिस्वको कुनै पनि देशमा लागू हुन नसकेको जातीय राज्यको कल्पना सम्म पनि गर्नु हुँदैन।जुन नेपालको लागि घातक सिद्ध हुनेछ।एक मधेस एक प्रदेशको अव्धारणा नेपाल र नेपालीको नभइ मधेस लाई नेपाल बाट टुक्र्याउन खोज्ने छिमेकी रास्ट्र भारतको भन्दा अत्युक्ति नहोला।भारतले नाका बन्द गरि हाले पनि हामीले हतोत्साहित हुनु पर्दैन।हामी लाई भारत बाहेक अन्तरास्ट्रिय समर्थन छ।भारतले धम्कीपूर्ण भासा बोल्दैमा हामीले रास्ट्रघाती कदम कुनै पनि हालतमा चाल्नु हुदैन।जनता लाई बुझाउन सक्नु पर्छ न कि दमन गरेर होइन।यति खेर एउटा पार्टीको होइन कि सिङ्गो देश नेपाल लाई हाक्ने नेताको खाचो देखिन्छ।जुन कुनै पनि पार्टीका नेताले नेतृत्व गर्न सक्छन्।तर ती नेतामा हिम्मत र क्षमता हुनु पर्यो।प्रचण्ड,ओली,बाबुराम,गच्छदार र अरु जोकोही पनि मधेसको यो समस्या समाधान गरेर हिरो बन्न सक्छन्,मात्र हुनु पर्यो ईच्छा शक्ति र जनता प्रती माया।
धेरै पछि देशमा सम्बिधान आको छ
हजारौं सहिदको बलिदान आको छ।
सबै नेपालीको घरमा खुशी छाई
बहादुर र वीरको स्वाभिमान आको छ।
आस्थाको यो खम्बा बलियो भएर
गुम्न लाको हाम्रो पहिचान आको छ।
बिस्वास जागेको छ,हिम्मत बढेको छ
आज नेपालीको ठूलो सान आको छ।
धेरै पछि देशमा सम्बिधान आको छ
हजारौं शहिदको बलिदान आको छ।
जनता लाई गाउँ घरमा रोड चाहिन्छ
नेता लाई घुम्न फिर्न करोड चाहिन्छ।
अरु बेला सुनसान कता हराउँछ
चुनाबको बेलामा भोट चाहिन्छ।
हामीले चुनेका, माथी पाठा'का
काम गर्ने बेलामा नोट चाहिन्छ।
सोझो तालले हुन्न केही गरौं है
नेतालाइ अब त चोट चाहिन्छ।
ठोकठाक पार्नु पर्छ चोर नेता लाई
यिनीलाइ ठिक पार्ने "मेथोड" चाहिन्छ।
खुल्ला आकाशमुनि रातहरु काटिन्छन् गरीबका
मिहिनेती कर्मठ हातहरु काटिन्छन् गरीबका।
दिन,रात काम गर्यो दुई छाक खाना नि पुग्दैन
सुख र दु:खका साथहरु काटिन्छन् गरीबका।
एकाइसौ शताब्दी लागेको भन्नू मात्र त हो
तल्लो,सानो भन्दै जातहरु काटिन्छन् गरीबका।
खुल्ला आकाशमुनि रातहरु काटिन्छन् गरीबका
मिहिनेती कर्मठ हातहरु काटिन्छन् गरीबका।
दिन,रात काम गर्यो दुई छाक खाना नि पुग्दैन
सुख र दु:खका साथहरु काटिन्छन् गरीबका।
एकाइसौ शताब्दी लागेको भन्नू मात्र त हो
तल्लो,सानो भन्दै जातहरु काटिन्छन् गरीबका।
देशको लागि लड्ने वीरहरु काटिन्छन्
कहिल्यै नझुक्ने शीरहरु काटिन्छन् ।
जातीय र धार्मिक द्वन्द चर्किदैछ
गुम्बा,मस्जिद,चैत्य,मन्दीरहरु काटिन्छन्।
हामी सबै आफ्नै दाज्यु,भाइ,बा,आमा
आफन्तका तिनै शरीरहरु काटिन्छन् ।
भित्र होइन दुस्मन घर बाहिर नै छन्
दुस्मन बिरुद्धका तीरहरु काटिन्छन् ।
के गरीब के धनी हामी हौ नेपाली
शोषक भन्दै यहाँ अमीरहरु काटिन्छन्।
देशको लागि लड्ने वीरहरु काटिन्छ्न्
कहिल्यै नझुक्ने शीरहरु काटिन्छन्।
मेरो मुटु बिझाउने कीला भयौ तिमी ।
दुनियाँ लाई हसाउने चुट्किला भयौ तिमी
मलाई भने खसाल्यौ अग्लो छाना बाट
अरु चढ्ने र झर्ने खुड्किला भयौ तिमी।
मजा लिन्छन् सबैले तिम्रै रुप हेरी
आँखाको राप मार्ने रङ्गीला भयौ तिमी।
रुप फेर्दै हिन्छौ किन छेपारोले जस्तै
दैवको अनौठो त्यो लीला भयौ तिमी।
आफुले आफू लाई चिन्न नि सकिनौ
समयले नेटो काट्यो ढिला भयौ तिमी।
स्वार्थी मायाको चाह हीरा हुने भो
सोझो केटाको मुटु चीरा हुने भो।
जो सोझो छ उसैको मुखमा नै घोचो
दुनियाँको नजर म तिर हुने भो।
दु:ख,पीडा भोग्दैछु, हन्डर खादैछु
सिलौटामा पिसिने जीरा हुने भो।
पुग्ने भइन् उनी त ठूलो महलमा
म त जहाँको त्यहीँ नीर हुने भो।
माया सारै महँगो किन्न सकिन
मेरो जीवन नालीको कीरा हुने भो।
सुनेको मैले मायाको कुनै आँखा हुदैन
पिरतीको कुनै धुन अनि भाका हुदैन।
प्रेमी प्रेमिकाको बीच जस्तो माया हुन्छ
बाबा र आमाको माया कैल्यै पाखा हुदैन।
भर पर्छु म त हजूर भगवानको लीलामा
पापी अनि अधर्मीको सन्तान साखा हुदैन।
बाहिरी आँखाले मान्छे चिन्न गार्हो हुन्छ
होला जस्ता देखिने ती सबै डाका हुदैन।
चालीस बर्ष पुगिसक्यो तैपनी बच्चै छ
दिमागले नै हो हेर्नुस्, उमेर पाका हुँदैन ।
हजारौं जनता लाई बली चढाउ
नेता हरु दीपा-वली मनाउ।
जान्ने,बुझ्ने तिमी,जनता भेडा हुन्
सत्तामा आउन लाई पैसा खन्याउ।
बाच्ने मन त हुन्छ सबै जना लाइ
बहादुरी देखाइ गोली चलाउ।
हक अनि अधिकार माग्दा खेरी नै
झुटो मुद्ध लगाइ निर्दोष फसाउ।
सोझो र इमान्दार जेलमा सडाउ
गुन्डा र फटाहा सधैं बचाउ।
हजारौं जनता लाई बली चढाउ
नेता हरु दीपा-वली मनाउ ।
साउने झरी परेको बेला
केश बाट थोपा झरेको बेला।
पानीमा आगो लाग्न थाल्यो
मनले तिमी लाई माग्न थाल्यो।
मलाई तिम्रो आँखामा राख
मुटुको ढुक्ढुक भाकामा राख।
साउने झरी परेको बेला
स्वीकार हार म गोली भर्छु
प्रेमको युद्ध म सुरु गर्छु।
साउने झरी परेको बेला•••••
मादलुको घिन्ताङ तालमा नाच्यौ
लचक्कै मयूरको चालमा नाच्यौ।
एकान्तमा रम्यौ प्रकृति संग
निस्छल समुद्रको छालमा नाच्यौ।
चिसो ठण्डी बतास टल्किने त्यो हिउँ
स्वर्ग जस्तो ठाउँ हिमालमा नाच्यौ।
हेरीरहु लाग्ने तिम्रो मिठो नाच
आज धेरै अन्तरालमा नाच्यौ।
नाच कम्मर भाची छम छमी नाच
नयाँ ठाउँ , नयाँ सालमा नाच्यौ।
धपक्कै बलेको मुहार तिम्रो
छड्के नजरैको प्रहार तिम्रो।
रातो पछ्यौरीले शीर छोपेकी
टीकाले टलल निधार तिम्रो।
के विधि सुहाको रातो पहिरन
छिट्टै ब्यौली हुने हतार तिम्रो।
स्वर्गकी परी झैँ कति राम्री छौ
मान्छे जस्तै राम्रो बिचार तिम्रो।
फोटोमा देखेको प्रत्यक्ष हैन
नजीक बाट हेर्छु सन्सार तिम्रो।
तिमी पाउनु मेरो जीवनको सार हो
म जिउनुको तिमी ठूलो आधार हो।
पानी बिना माछ, तिमी बिना म
उस्तै उस्तै कुरा, तिमी सन्सार हो।
तिमी छौ त म छु ,नत्र अपुर्ण छ
तिमी नभए म एकदम बेकार हो।
दु:ख-सुख बाडौ एक अर्का लाई
एक्लो जीवन यहाँ धर्तीलाइ भार हो।
तिमी लाई पाउनुमै मेरो जीत हुन्छ
यदि पाइन भने सधैंको हार हो।
कैले ताली पाएर हासे
कैले काली पाएर हासे।
मैले जिउने सिङ्गो दुनियाँ
केबल जाली पाएर हासे।
छैन केही यो मन भित्र
दिमाग खाली पाएर हासे।
सोचे मैले श्रीमती होला
तर साली पाएर हासे।
गल्ती भयो अन्जान भएर
मीठो गाली पाएर हासे।
कैले दु:ख पाएर रोए
कैले धोका खाएर रोए।
सबै भन्दा उनैको माया
अघि पछी छाएर रोए।
नजाउ बिन्ती भनेर रोके
पछि पछि धाएर रोए।
आखिर टाढा भएरै छाडी
दु:खद गाना गाएर रोए।
कहाँ खोजु उनीलाइ अब
ब्यर्थै माया लाएर रोए।
धर्म-राज्य वकालत गर्ने कता लुके
यथार्त नबुझी कन हावामा नै फुके।
सम्बिधान् सब्को लागि मान्य हुने बनाउ
धार्मिक युद्ध चर्काउन भुक्न सम्म भुके।
आफ्नो दुनो सोझ्याउन खेल हरु खेले
ब्यक्तिगत स्वार्थ सिद्ध गर्न लाई चुके।
ठानेका थिए कमजोर नेपाली जनतालाई
जनता जिते आखिरमा नेता हरु झुके।
जनादेशको कदर खै भाते नेता हरु
त्यसैले त जनताले थुक्न सम्म थुके।
बर्ष दिनको महान चाड दशै आको छ
यो ज्यानले बिदेशमा दु:ख पाको छ।
घरको बाबा आमालाइ कसरी रुझाउ म
जलिरछ मेरो मन कसरी बुझाउ म।
मखमली,सयपत्री झलमल फूले होलान्
साथी- भाइ सबै मिली गाउघर डुले होलान्
बर्ष दिनको महान चाड तिहार आको छ
परदेशैमा कुटु कुटु मुटु खाको छ।
दिदी र बहिनीलाइ कसरी रुझाउ म
जलिरछ मेरो मन कसरी बुझाउ म।
साथी-सङ्गी नाचे होलान् देउसी अनि भैलोमा
छोरा आयो होला भनी आमा हेर्लिन् दैलोमा।
बर्ष दिनको महान चाड दशै आको छ
यो ज्यानले बिदेशमा दु:ख पाको छ
बर्ष दिनको महान चाड तिहार आको छ
परदेशैमा कुटु कुटु मुटु खाको छ।
जादैछु म त बिदेशमा
रोजगार छैन स्वदेशमा
प्रियसी आँसु नझार
मलाई माया नमार।
दुई चार पैसा कमाई
फर्केर म आउनेछु
खाली तिम्रो सिउदोमा
सिन्दूर म लाउनेछु।
जादैछु म त बिदेशमा•••••••
बिदेशी मरुभुमीमा
तिम्रै यादमा तड्पिन्छु
पर्खेर बस मायालु
दुई साल पछि फर्किन्छु।
जादैछु म त बिदेशमा•••••••
लजाएर नजर झुकाउछौ किन
दु:ख,पीडा मनैमा लुकाउछौ किन।
हासेर बोल के छ गासौ पिरती
कमलो भाको मुटु दुखाउछौ किन।
के चोट लाग्यो भन दुब्लाएकी छौ
लोभ लाग्दो त्यो ज्यान सुकाउछौ किन।
त्यो गल्ती तिम्रो होइन अरु कसैको
ब्यर्थैमा ठूलो मूल्य चुकाउछौ किन।
नजाउ टाढा म बाट आउ मायालु
हाम्रो मायाको गाठो फुकाउछौ किन।
कान्छीले तीजैमा दर चाहियो रे
यो आउने मङ्सिरमा बर चाहियो रे।
छम छमी नाचेर धोको फेर्ने भो
घिउ हैन खीर हैन तर चाहियो रे।
१६ पुगी १७ लागी बैँस आ होला
सुख - दु:ख बाड्न भर चाहियो रे।
व्रत बसी दिन भरी माग्छे चाहेको
राम्रो केटा गतिलो घर चाहियो रे।
तीजैको रहर आयो उनी लाई
यही रहरमा नयाँ थर चाहियो रे।
बिल्डीङ छैन मेरो सानो घर छ
झुप्रो घरको मेरो छानो खर छ।
ठेगाना त पर्यो दोलखाको जिरी
माङ दोर्जे मेरो नाम शेर्पा थर छ।
दुधकुण्ड हिमाल छ चेर्दुङ शीरैमा
ताबेको पहाड त गाउको पर छ।
गौरीशंकर हिमाल हासेको हुन्छ
जिरीको डाडामा पीपल बर छ।
डाफे,मुनाल नाच्छन् क्याङ्सिर बनमा
रमाइलो छ गाउँ ठाउँ के को डर छ
सानो हुँदा पर्यौ हामी बाउको भरैमा
देवी-देवता आमा-बा हुन् आफ्नो घरैमा।
जे गर्नुछ हामी नै हौं बाबा आमा लाई
भर परेका हुन्नन् कतै अरु परैमा।
अमुल्य यो जीवन पायौं देख्यौं सन्सार नि
कैले काहीँ अलि कति बा'को डरैमा।
हाम्रो लागि धेरै दु:ख गरे बाबाले
गाह्रो काम गरे होलान् खेतको गरैमा।
बाबा आमाको ऋणी छौं तिरी सकिन्न
मनमा माया हुनुपर्छ हुन्न करैमा।
