फूल जस्तै सजाएर तिमीलाई यो दिलमा
पुग्न चाहन्छु म हाम्रो पिरतिको मन्जिलमा।
तर त्यो फूल कहिल्यै पनि ओइलिने छैन
तिम्रो माया पाए मन अन्त बहकिने छैन।
फेवाताल जस्तो तिम्रो नयनमा पस्न देउ
यताउता पौडिएर त्यही बास बस्न देउ।
पूर्णिमाको जून तिमी मेरो औंसीमा झरेर
झलमल बलिदेउ, मुस्कान तिम्रो छरेर।
शत्रुबाट बच्न तिम्रो नाकको गुफामा लुक्छु
ठूला पहाडी अधर उघारेर भित्र पुग्छु।
समथर फाट जस्तो फराकिलो निधारमा
माया रोपी फलाउछु बिना कुनै असारमा।
चारकोशे झाडी केश, नागबेली लर्किएको
होला जस्तो डाफे,मृग,कस्तुरीले भरिएको।
धौलागिरी,अन्नपूर्ण झैं विशाल बक्षस्थल
आरोहण गर्ने बेला पसिना नै खल-खल।
सानो डुंगा खियाउदा तिम्रो महासागरमा
कति आनन्द आउँछ पुगेको जस्तो स्वर्गमा।
No comments:
Post a Comment